Το αντρικό μόριο μπορεί να έχει την δυνατότητα να γίνεται σκληρό. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχει οστό όπως έχει το μόριο των πιθήκων ή άλλων θηλαστικών ζώων. Δεν ήταν πάντα έτσι. Κάποτε και το ανθρώπινο αντρικό μόριο είχε οστό. Και γιατί το έχασε; Γιατί, από τη στιγμή που έγινε μονογαμικό όν απλούστατα δεν το χρειαζόταν. Αυτό τουλάχιστον συμπέραναν Βρετανοί επιστήμονες.
Ερευνητές από το Τμήμα Ανθρωπολογίας του University College του Λονδίνου μελέτησαν την εξελικτική ιστορία του οστού στα αρσενικά γεννητικά όργανα. Τα αποτελέσματα της μελέτης τους, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό βιολογίας Proceedings of the Royal Society B’ της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας έδειξαν πως το ανθρώπινο αντρικό μόριο είχε οστο που με την εξέλιξη του είδους εξαφανίστηκε.
Ο επικεφαλής της έρευνας Κιτ Όπι, είπε πως το εν λόγω οστό εκτιμάται ότι πρωτοεμφανίσθηκε πριν από 145 έως 95 εκατ. χρόνια. Ποικίλει εντυπωσιακά από είδος σε είδος (σε μήκος και όχι μόνο), γι’ αυτό έχει θεωρηθεί ως το πιο διαφοροποιημένο οστό που έχει υπάρξει ποτέ. Όμως στην πορεία μερικά ζώα το έχασαν και οι πρόγονοι του ανθρώπου ήταν μεταξύ αυτών.
Το οστό του πέους βοηθά στην παρατεταμένη συνουσία. Τα πολυγαμικά ζώα, όπως οι χιμπατζήδες και οι μπονόμπο, που αλλάζουν συντρόφους σαν τα… πουκάμισα, έχουν κάθε λόγο να διαθέτουν ένα πέος με κόκαλο, κάτι που αυξάνει την πιθανότητα εύρεσης συντρόφου και, στη συνέχεια, της γονιμοποίησης της συντρόφου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το χρονικό όριο για τη διάρκεια της διείσδυσης του αρσενικού οργάνου, πέρα από το οποίο το οστό κρίνεται αναγκαίο, είναι τα τρία λεπτά. Κάτω από τα τρία λεπτά συνουσίας, το οστό αρχίζει να γίνεται περιττό (και αυτή είναι η περίπτωση του ανθρώπου!).
Όταν ο άνθρωπος άρχισε να γίνεται μονογαμικό ον, κάτι που εκτιμάται ότι συνέβη κατά την εποχή του «Όρθιου ανθρώπου» (Homo erectus), το οστό του πέους ατρόφησε έως σημείου εξαφάνισης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
