Όλοι πασχίζουν να κερδίσουν στις εκλογές. Θεωρούν πως έτσι θα φτιάξουν τη ζωή τους, κερδίζοντας παράλληλα τον σεβασμό και την αγάπη του κόσμου. Κάνουν όμως κακό στην υγεία τους. Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν πως οι άνθρωποι που εκλέγονται στα ανώτατα αξιώματα της χώρας τους ζουν λιγότερο απ’ όσο οι αντίπαλοί τους που αποτυγχάνουν στις εκλογές.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Harvard στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέκριναν ιστορικά στοιχεία για 279 εκλεγμένους προέδρους και πρωθυπουργούς και 261 υποψηφίους οι οποίοι απέτυχαν να εκλεγούν, από 17 χώρες του κόσμου.
Οι πολιτικοί αυτοί είχαν θέσει υποψηφιότητα σε εκλογικές διαδικασίες που διεξήχθησαν μετά το 1722.
Οι 17 χώρες που συμπεριελήφθησαν στη μελέτη ήταν η Αυστραλία, η Αυστρία, ο Καναδάς, η Δανία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Νέα Ζηλανδία, η Νορβηγία, η Πολωνία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ.
Από την Ελλάδα εξετάσθηκαν στοιχεία από οκτώ πρωθυπουργούς και τρεις υποψηφίους πρωθυπουργούς, οι οποίοι συμμετείχαν σε εκλογικές διαδικασίες της περιόδου 1956-2009.
Οι ερευνητές εξέτασαν πόσα χρόνια έζησε κάθε υποψήφιος (νικητής ή ηττημένος) μετά τη νίκη του στις εκλογές και συνέκριναν τα ευρήματά τους με το μέσο προσδόκιμο επιβιώσεως για ένα άτομο ίδιας ηλικίας και φύλου στη χώρα κάθε υποψηφίου ξεχωριστά και για τη χρονιά των εκλογών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Βρετανικής Ιατρικής Επιθεώρησης (BMJ) ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα.
Συνολικά 380 από τους 540 υποψήφιους που εξετάσθηκαν είχαν χάσει τη ζωή τους έως τις 9 Σεπτεμβρίου 2015 που ολοκληρώθηκε η ανάλυση.
Οι εκλεγμένοι ηγέτες έζησαν έως και 4,8 χρόνια λιγότερα (ο μέσος όρος ήταν 2,7 χρόνια λιγότερα) απ’ ότι οι πολιτικοί που έχασαν στις εκλογές.
Είχαν επίσης κατά 23% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα σε σύγκριση με τους ηττημένους πολιτικούς.
«Αυτό δεν σημαίνει ότι η νίκη στις εκλογές είναι αιτία του πρόωρου θανάτου, αλλά ότι αυξάνει τον κίνδυνο», έσπευσε να διευκρινίσει ο επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Άνουπαμ Τζένα.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι το στρες της ηγεσίας επιταχύνει σημαντικά τη θνησιμότητα, διότι ως φαίνεται γερνάει τους πολιτικούς πριν την ώρα τους».
Προγενέστερες μελέτες επί του θέματος είχαν αντικρουόμενα αποτελέσματα, τα οποία ο Δρ, Τζένα και οι συνεργάτες του αποδίδουν στο ότι αφ’ ενός ήταν μικρές μελέτες, αφ’ ετέρου είχαν περιορισθεί σε υποψηφίους προέδρους των ΗΠΑ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
