Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί για το τι μπορεί να κάνει έναν άντρα να διαπράξει ένα σεξουαλικό έγκλημα. Τώρα, νέα έρευνα Σουηδών επιστημόνων βάζει στο τραπέζι και μια ακόμα διάσταση. Την κληρονομική.
Ερευνητές από το ιατρικού πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέλυσαν στοιχεία που συνέλεξαν από 21.566 άνδρες που είχαν καταδικαστεί για βιασμό, σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, παιδοφιλία και άλλα παρόμοια εγκλήματα σε διάστημα 40 χρόνων
Τα αποτελέσματα των ερευνών τους έδειξαν πως κάποιος άνδρας έχει πενταπλάσια πιθανότητα (σε σχέση με ένα μέσο άνθρωπο) να διαπράξει ένα σεξουαλικό έγκλημα, αν έχει πατέρα ή αδελφό που έχει διαπράξει παρόμοια εγκληματική πράξη.
Συγκεκριμένα, το 2,5% των πατέρων και αδελφών αυτών των καταδικασμένων είχαν και οι ίδιοι καταδικαστεί για τέτοιες υποθέσεις στο παρελθόν. Το αντίστοιχο ποσοστό διάπραξης σεξουαλικών εγκλημάτων από στενούς συγγενείς είναι μόνο 0,5% στον γενικό πληθυσμό, πράγμα που δείχνει ότι η διενέργεια τέτοιων πράξεων είναι και θέμα γονιδίων.
Ο επικεφαλής της έρευνας είπε πως τα σεξουαλικά εγκλήματα εξαρτώνται σε ποσοστό περίπου 60% από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες και 40% από γενετικούς και προσέθεσε πως «αυτό δεν σημαίνει πως οι γιοί και τα αδέλφια ενός ατόμου που διέπραξε σεξουαλικό έγκλημα, αναπόφευκτα θα κάνουν το ίδιο».
Για να προλάβουν πάντως οποιαδήποτε παρεξήγηση, οι ειδικοί λένε πως δεν υπάρχει «γονίδιο του βιαστή» ή της σεξουαλικής εγκληματικότητας. Πρόκειται για έναν «αστερισμό» γονιδίων, τα οποία αν συνδυαστούν προδιαθέτουν κάποιον να προβεί σε ένα σεξουαλικής φύσης αδίκημα.
