Τον Μάρτιο του 2000, η Ινές Ραμίρες Πέρες, μια Μεξικανή από την πολιτεία της Οαχάκα, κέντρισε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης αφού έκανε καισαρική τομή στον εαυτό της. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε ιατρική εκπαίδευση, η επέμβαση ήταν επιτυχής και τόσο εκείνη όσο και το μωρό της επέζησαν.
Τα μεσάνυχτα, στις 5 Μαρτίου 2000, μετά από 12 ώρες συνεχούς πόνου, η Ραμίρες κάθισε σε ένα παγκάκι και ήπιε τρία μικρά ποτήρια σκληρό ποτό. Στη συνέχεια χρησιμοποίησε ένα κουζινομάχαιρο 15 εκατοστών για να ανοίξει την κοιλιά της σε τρεις συνολικά προσπάθειες. Η Ramírez έκοψε το δέρμα της σε μια κάθετη γραμμή 17 εκατοστών… αρκετά εκατοστά δεξιά από τον αφαλό της, ξεκινώντας κοντά στο κάτω μέρος των πλευρών και τελειώνοντας κοντά στην ηβική περιοχή.
Αφού εγχείρησε τον εαυτό της για μια ώρα, έφτασε μέσα στη μήτρα της και έβγαλε το αγοράκι της. Στη συνέχεια έκοψε τον ομφάλιο λώρο με ένα ψαλίδι και έμεινε αναίσθητη. Χρησιμοποίησε ρούχα για να δέσει την πληγή της αφού ανέκτησε τις αισθήσεις της και έστειλε έναν από τους μεγαλύτερους γιους της να βρει βοήθεια.
Αρκετές ώρες αργότερα, η βοηθός υγείας του χωριού και ένας δεύτερος άνδρας την βρήκαν συνειδητή και σε εγρήγορση, μαζί με το ζωντανό μωρό της. Της έραψε την τομή με διαθέσιμη βελόνα και κλωστή.
Η Ραμίρες τελικά μεταφέρθηκε στην τοπική κλινική, 4 χιλιόμετρα μακριά στο San Lorenzo Texmelucan, και στη συνέχεια στο πλησιέστερο νοσοκομείο, οκτώ ώρες μακριά με το αυτοκίνητο. Δεκαέξι ώρες μετά υποβλήθηκε σε χειρουργική αποκατάσταση του σημείου της τομής. Την έβδομη μετεγχειρητική ημέρα, υποβλήθηκε σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση των επιπλοκών που προέκυψαν από βλάβη στο έντερό της που προκλήθηκε κατά την καισαρική τομή. Βγήκε από το νοσοκομείο τη δέκατη μέρα μετά το χειρουργείο και συνέχισε την πλήρη ανάρρωση.
Περιγράφοντας την εμπειρία της, η Ραμίρες είπε: “Δεν άντεχα άλλο τον πόνο. Αν το μωρό μου επρόκειτο να πέθαινε, τότε αποφάσισα ότι θα έπρεπε να πεθάνω κι εγώ. Αλλά αν επρόκειτο να μεγαλώσει, θα έβλεπα να μεγαλώνει και θα ήμουν με το παιδί μου. Σκέφτηκα ότι ο Θεός θα έσωζε τις ζωές και των δυο μας».
Η υπόθεση γράφτηκε στο τεύχος Μαρτίου 2004 του International Journal of Gynecology & Obstetrics.
