Ο Κάρι Μάλις (28 Δεκεμβρίου 1944 – 7 Αυγούστου 2019) ήταν Αμερικανός βιοχημικός. Σε αναγνώριση του ρόλου του στην εφεύρεση της τεχνικής της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR), μοιράστηκε το Νόμπελ Χημείας το 1993 με τον Michael Smithand. Η PCR έγινε μια κεντρική τεχνική στη βιοχημεία και τη μοριακή βιολογία, που περιγράφεται από τους New York Times ως «εξαιρετικά πρωτότυπη και σημαντική, διαιρώντας ουσιαστικά τη βιολογία στις δύο εποχές πριν από την PCR και μετά την PCR». Ο Μάλις προσέλκυσε διαμάχες για την υποβάθμιση του ρόλου των ανθρώπων στην κλιματική αλλαγή και για την έκφραση αμφιβολιών ότι ο HIV είναι η μοναδική αιτία του AIDS.
Το 1983, ο Μάλις εργαζόταν για την Cetus Corporation ως χημικός. Ο Μάλις θυμάται ότι, ενώ οδηγούσε στην περιοχή του εξοχικού του στην κομητεία Mendocino (με τη φίλη του, η οποία ήταν επίσης χημικός στο Cetus), είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ζευγάρι εκκινητών για να τοποθετήσει την επιθυμητή αλληλουχία DNA και να την αντιγράψει χρησιμοποιώντας DNA πολυμεράση. μια τεχνική που θα επέτρεπε την ταχεία ενίσχυση ενός μικρού τμήματος DNA και θα γίνει μια τυπική διαδικασία στα εργαστήρια μοριακής βιολογίας.
Ο ευεργέτης και επόπτης Thomas White ανέθεσε στον Μάλις από τα συνηθισμένα του έργα να επικεντρωθεί στην PCR πλήρους απασχόλησης αφού η τεχνική αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από τους συναδέλφους τους. Ο Μάλις πέτυχε να επιδείξει PCR στις 16 Δεκεμβρίου 1985, αλλά το προσωπικό παρέμεινε επιφυλακτικό καθώς συνέχισε να παράγει διφορούμενα αποτελέσματα εν μέσω υποτιθέμενων μεθοδολογικών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της αντιληπτής έλλειψης “κατάλληλων ελέγχων και επανάληψης”.
Στην αυτοβιογραφία του το 1998, ο Μάλις εξέφρασε τη διαφωνία του με τα επιστημονικά στοιχεία που υποστηρίζουν την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του όζοντος και υποστήριξε την πίστη του στην αστρολογία. Υποστήριξε ότι οι θεωρίες της κλιματικής αλλαγής και του HIV/AIDS διαδόθηκαν ως μορφή εκβιασμού από περιβαλλοντολόγους, κυβερνητικές υπηρεσίες και επιστήμονες που προσπαθούσαν να διατηρήσουν την καριέρα τους και να κερδίσουν χρήματα. Ο Mullis είπε ότι η επιστήμη βλάπτεται από «την ατελείωτη αναζήτηση για περισσότερες επιχορηγήσεις και την παραμονή με καθιερωμένα δόγματα» και ότι «η επιστήμη ασκείται από ανθρώπους που εξαρτώνται από το να πληρώνονται για αυτό που πρόκειται να ανακαλύψουν», όχι για τι πραγματικά παράγουν. Οι New York Times αναφέρουν τον Μάλις ως έναν από τους πολλούς επιστήμονες που, μετά από επιτυχία στον τομέα της έρευνάς τους, προχωρούν σε αβάσιμες, μερικές φορές περίεργες δηλώσεις σε άλλους τομείς.
Ο Μάλις αμφισβήτησε επίσης την επιστημονική εγκυρότητα της σχέσης μεταξύ του HIV και του AIDS, παρόλο που δεν έκανε ποτέ καμία επιστημονική έρευνα για κανένα από τα δύο θέματα, με αποτέλεσμα ορισμένοι να τον χαρακτηρίσουν αρνητή του AIDS. Έγραψε ότι άρχισε να αμφισβητεί τη συναίνεση για το AIDS ενώ έγραφε μια έκθεση προόδου επιχορήγησης του NIH και δεν ήταν σε θέση να βρει μια αναφορά από ομοτίμους ότι ο HIV ήταν η αιτία του AIDS. Δημοσίευσε μια εναλλακτική υπόθεση για το AIDS το 1994, ότι το AIDS είναι μια αυθαίρετη διάγνωση που χρησιμοποιείται όταν βρίσκονται αντισώματα HIV στο αίμα ενός ασθενούς. Ο Seth Kalichman, ερευνητής για το AIDS και συγγραφέας του Denying AIDS, ονομάζει τον Μάλις «ανάμεσα στους ψευδοεπιστήμονες του AIDS ποιος είναι ποιος».
