Ο Καρλ Φέρντιναντ Κόρι (5 Δεκεμβρίου 1896 – 20 Οκτωβρίου 1984) ήταν Τσέχο-Αμερικανός βιοχημικός και φαρμακολόγος γεννημένος στην Πράγα ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του Γκέρτι Κόρι και τον Αργεντινό φυσιολόγο Μπερνάντο Ουσάυ, έλαβαν το βραβείο Νόμπελ το 1947 για την ανακάλυψή τους για το πώς το γλυκογόνο (ζωικό άμυλο) – ένα παράγωγο της γλυκόζης – διασπάται κάτω και επανασυντίθεται στο σώμα, για χρήση ως αποθήκη και πηγή ενέργειας. Το 2004, και τα δύο Κόρι χαρακτηρίστηκαν Εθνικό Ιστορικό Χημικό Ορόσημο σε αναγνώριση της δουλειάς τους, που διευκρίνισε τον μεταβολισμό των υδατανθράκων.
Ο Καρλ προσκλήθηκε στο Γκρατς, για να συνεργαστεί με τον Όττο Λοέβι, για να μελετήσει την επίδραση του πνευμονογαστρικού νεύρου στην καρδιά (ο Λοέβι θα λάβει το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1936 για αυτό το έργο). Όσο ο Καρλ ήταν στο Γκρατς, η Γκέρτι παρέμεινε στη Βιέννη. Ένα χρόνο αργότερα στον Καρλ προσφέρθηκε μια θέση στο Κρατικό Ινστιτούτο για τη Μελέτη των Κακοήθων Νοσημάτων (τώρα Γενικό Κέντρο Καρκίνου Πάρκου Ρόσγουελ) στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης και οι Κόρι μετακόμισαν στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Το 1928, έγιναν πολιτογραφημένοι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ενώ στο Ινστιτούτο, η έρευνα των Κόρι επικεντρώθηκε στον μεταβολισμό των υδατανθράκων, οδηγώντας στον ορισμό του κύκλου Κόρι το 1929. Το 1931, ο Καρλ Κόρι δέχτηκε μια θέση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Ο Καρλ Κόρι έγινε καθηγητής φαρμακολογίας και το 1942 έγινε καθηγητής βιοχημείας. Στο Σαίντ Λούις, οι Κόρι συνέχισαν την έρευνά τους για το γλυκογόνο και τη γλυκόζη και άρχισαν να περιγράφουν τη γλυκογονόλυση, εντοπίζοντας και συνθέτοντας το σημαντικό ένζυμο γλυκογόνο φωσφορυλάση. Για αυτές τις ανακαλύψεις, έλαβαν το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1947, καθιστώντας τους το τρίτο παντρεμένο ζευγάρι, που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ.
Η Γκέρτι πέθανε το 1957 και ο Καρλ Κόρι παντρεύτηκε την Άννα Φιτζέραλντ-Τζόουνς (1909-2006) το 1960. Παρέμεινε στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον μέχρι το 1966, όταν συνταξιοδοτήθηκε ως πρόεδρος του τμήματος βιοχημείας. Διορίστηκε επισκέπτης καθηγητής Βιολογικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ενώ διατηρούσε εργαστηριακό χώρο στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, όπου συνέχισε την έρευνα στη γενετική. Από το 1968 έως το 1983, συνεργάστηκε με τη διάσημη γενετιστή Σαλώμη Γκλούεκσον‑Βαέλς του Ιατρικού Κολλεγίου Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Νέα Υόρκη, μέχρι τη δεκαετία του 1980 όταν η ασθένεια τον εμπόδισε να συνεχίσει. Το 1976, ο Καρλ Κόρι έλαβε το Laurea honoris causa στην Ιατρική από το Πανεπιστήμιο της Τεργέστης. Ο Καρλ Κόρι μοιράζεται ένα αστέρι με την Γκέρτι στη Λεωφόρο της Δόξας του Σαιντ Λούις.
