Ο Καρλ Ρίτερ φον Φρις, (20 Νοεμβρίου 1886 – 12 Ιουνίου 1982) ήταν Γερμανοαυστριακός ηθολόγος, που έλαβε το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1973, μαζί με τους Νίκολας Τίνμπεργκεν και Κόνραντ Λόρεντς.
Το έργο του επικεντρώθηκε στις έρευνες των αισθητηριακών αντιλήψεων της μέλισσας και ήταν ένας από τους πρώτους, που μετέφρασε την έννοια του κουνιστού χορού. Η θεωρία του, που περιγράφηκε στο βιβλίο του το 1927 Aus dem Leben der Bienen (Από τη ζωή των Μελισσών), αμφισβητήθηκε από άλλους επιστήμονες και χαιρετίστηκε με σκεπτικισμό εκείνη την εποχή. Μόνο πολύ αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν μια ακριβής θεωρητική ανάλυση.
Ο Καρλ σπούδασε στη Βιέννη υπό τον Χανς Λέο Πρζίμπραμ και στο Μόναχο υπό τον Ρίχαρντ φον Χέρτβιγκ, αρχικά στον τομέα της ιατρικής, αλλά αργότερα στράφηκε στις φυσικές επιστήμες. Έλαβε το διδακτορικό του το 1910 και την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται ως βοηθός στο τμήμα ζωολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου.
Το 1912 έγινε λέκτορας ζωολογίας και συγκριτικής ανατομίας εκεί και το 1919 προήχθη σε καθηγητή. Η έρευνα του για τις μέλισσες συνεχίστηκε από τον μαθητή του Ινγκεμπόργκ Μπέλινγκ. Το 1921 πήγε στο Πανεπιστήμιο του Ροστόκ ως καθηγητής ζωολογίας και διευθυντής ενός ινστιτούτου. Το 1923 δέχτηκε την προσφορά μιας έδρας στο Πανεπιστήμιο του Μπρεσλάου, επιστρέφοντας το 1925 στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου έγινε επικεφαλής του Ινστιτούτου Ζωολογίας.
Ο Φον Φρις τράβηξε την αρνητική προσοχή από το ναζιστικό καθεστώς, μεταξύ άλλων για την απασχόληση Εβραίων βοηθών, συμπεριλαμβανομένων πολλών γυναικών, και για την εξέταση της «εβραϊκής επιστήμης». Τελικά η Φρις αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί, αλλά η απόφαση ανατράπηκε λόγω της έρευνας του για τις λοιμώξεις από το nosema στις μέλισσες.
Το ινστιτούτο ζωολογίας καταστράφηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το 1946 ο Φρις πήγε να εργαστεί στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς, παραμένοντας εκεί μέχρι το 1950, όταν ξανάρθει στο ινστιτούτο του Μονάχου, που ξανάνοιξε. Συνταξιοδοτήθηκε το 1958 αλλά συνέχισε την έρευνα του.
