Ο Κλαρκ Χαλ (24 Μαΐου 1884 – 10 Μαΐου 1952) ήταν Αμερικανός ψυχολόγος που προσπάθησε να εξηγήσει τη μάθηση και τα κίνητρα με επιστημονικούς νόμους συμπεριφοράς. Ο Χαλ είναι γνωστός για τις συζητήσεις του με τον Έντουαρντ Σ. Τόλμαν. Είναι επίσης γνωστός για το έργο του στη θεωρία κίνησης.
Ο Χαλ πέρασε το ώριμο μέρος της καριέρας του στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, όπου προσλήφθηκε από τον πρόεδρο και πρώην ψυχολόγο, Τζέιμς Ρόουλαντ Άντζελ. Πραγματοποίησε έρευνα που έδειχνε ότι οι θεωρίες του μπορούσαν να προβλέψουν τη συμπεριφορά. Τα πιο σημαντικά έργα του ήταν το Mathematico-Deductive Theory of Rote Learning (1940) και το Principles of Behavior (1943), που καθιέρωσαν την ανάλυσή του για τη μάθηση και την προετοιμασία των ζώων ως την κυρίαρχη θεωρία μάθησης της εποχής του. Το μοντέλο του Χαλ εκφράζεται με βιολογικούς όρους: Οι οργανισμοί υποφέρουν από στέρηση. Η στέρηση δημιουργεί ανάγκες. χρειάζεται ενεργοποίηση μονάδων δίσκου. Δίσκοι ενεργοποίησης συμπεριφορά? Η συμπεριφορά είναι στοχευμένη. η επίτευξη του στόχου έχει αξία επιβίωσης.
Είναι ίσως περισσότερο γνωστός για το φαινόμενο ή την υπόθεση της «βαθμίδας στόχου», όπου οι οργανισμοί καταβάλλουν δυσανάλογα ποσά προσπάθειας στα τελικά στάδια της επίτευξης του αντικειμένου των κινήσεων. Λόγω της έλλειψης δημοτικότητας του συμπεριφορισμού στα σύγχρονα πλαίσια, αναφέρεται ελάχιστα σήμερα ή χαρακτηρίζεται ως απαρχαιωμένος. Ωστόσο, μια έρευνα Review of General Psychology, που δημοσιεύθηκε το 2002, κατέταξε τον Χαλ ως τον 21ο ψυχολόγο με τις περισσότερες αναφορές του 20ου αιώνα.
Το πρωταρχικό ενδιαφέρον του Χαλ ήταν στις θεωρίες μάθησης και στις συμπεριφορές που οδηγούν στη μάθηση. Αυτός ήταν ο στόχος των περισσότερων ερευνών του. στο τέλος ο Χαλ δημιούργησε τη δική του θεωρία μάθησης που μερικές φορές αναφέρεται ως θεωρία κινήσεων ή συστηματική θεωρία συμπεριφοράς. Έδειξε επίσης ενδιαφέρον για την ύπνωση, αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη του προτεραιότητα στην εργασία και την ερευνητική του ζωή. Τόσο στη θεωρία της κίνησης όσο και στην έρευνά του για την ύπνωση, ο Χαλ βεβαιώθηκε ότι τα πειράματά του ήταν υπό αυστηρό έλεγχο. Επίσης, στο έργο του έδωσε έμφαση στα ποσοτικά δεδομένα, ώστε τα πάντα να μπορούν να αναλυθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια και λιγότερο ανοιχτά σε ερμηνείες από προηγούμενες μελέτες για τα θέματα.
