O Μαρί Φρανσουά Μπισά (14 Νοεμβρίου 1771 – 22 Ιουλίου 1802) ήταν Γάλλος ανατόμος και παθολόγος, γνωστός ως ο πατέρας της σύγχρονης ιστολογίας. Αν και δούλευε χωρίς μικροσκόπιο, ο Μπισά διέκρινε 21 τύπους στοιχειωδών ιστών από τους οποίους αποτελούνται τα όργανα του ανθρώπινου σώματος. Ήταν επίσης «ο πρώτος που είπε ότι ο ιστός είναι ένα κεντρικό στοιχείο στην ανθρώπινη ανατομία και θεώρησε τα όργανα ως συλλογές ανόμοιων συχνά ιστών, παρά ως οντότητες από μόνες τους».
Αν και ο Μπισά ήταν «ελάχιστα γνωστός έξω από τον γαλλικό ιατρικό κόσμο» τη στιγμή του πρώιμου θανάτου του, σαράντα χρόνια αργότερα «το σύστημα ιστολογίας και παθολογικής ανατομίας του είχε κατακλύσει τόσο τον γαλλικό όσο και τον αγγλικό ιατρικό κόσμο». Ο ιστός του Bichatian. Η θεωρία έπαιξε «σε μεγάλο βαθμό καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη των νοσοκομειακών γιατρών» σε αντίθεση με την εμπειρική θεραπεία, καθώς «οι ασθένειες ορίζονταν πλέον με όρους ειδικών βλαβών σε διάφορους ιστούς, και αυτό προσέφερε μια ταξινόμηση και μια λίστα διαγνώσεων».
