Με «λουκέτο» κινδυνεύουν κλινικές και μονάδες αιμοκάθαρσης, εξαιτίας της εκτίναξης των υποχρεωτικών επιστροφών (clawback) προς τον ΕΟΠΥΥ. Αυτό καταγγέλλει με ανοικτή επιστολή της, η Ελληνική Ένωση Ιδιωτικών Κλινικών και Μονάδων Αιμοκάθαρσης κάνοντας λόγο για αδυναμία λειτουργίας των μονάδων.
Υποστηρίζει δε ότι όλες οι Μονάδες Χρόνιας Αιμοκάθαρσης και ιδίως αυτές της επαρχίας, που εξυπηρετούν μικρότερο αριθμό ασθενών έναντι των αστικών κέντρων, είναι καταδικασμένες.
Όπως εξηγεί η Ένωση, το clawback περιλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών αιμοκάθαρσης αλλά και το κόστος φαρμάκων, υλικών, ιατρικών αναλώσιμων και εξοπλισμού, το οποίο η Μονάδα Αιμοκάθαρσης έχει αποδώσει όπως πρέπει στους προμηθευτές της.
Την ίδια ώρα, η Ένωση κάνει λόγο για αυθαίρετο προϋπολογισμό, ο οποίος δεν έχει υπολογισθεί επακριβώς και σε αντιστοιχία με τον υπάρχοντα αριθμό των αιμοκαθαιρομένων ασθενών.
«Αυτό συμβαίνει καθώς ο προϋπολογισμός του έτους 2018 είναι ελλιπής και δυσανάλογος προς τον αριθμό των πασχόντων από νεφρική ανεπάρκεια που υποβάλλονται σε τεχνητό νεφρό».
Η Ένωση υποστηρίζει ότι ο κλάδος της αιμοκάθαρσης είναι ίσως ο μοναδικός στον οποίο δεν υπάρχει προκλητή ζήτηση και, σύμφωνα με τους εκπροσώπους των μονάδων, η αύξηση των ασθενών οφείλεται στους εξής λόγους: κάθε χρόνο περίπου 1% έως 2% του πληθυσμού νοσεί από νεφρική ανεπάρκεια ενώ καταγράφεται και αύξηση του προσδόκιμου ζωής, χάρη στις ιατρικά εξελιγμένες και υψίστης ποιότητας υπηρεσίες Υγείας.
Δηλαδή, σημειώνουν, η υπέρβαση είναι αποτέλεσμα του εσφαλμένου και αυθαίρετου προϋπολογισμού που είναι ανεπαρκής για τον υπάρχοντα αριθμό νεφροπαθών ασθενών, οι οποίοι επιβάλλεται να ενταχθούν στον τεχνητό νεφρό για την διατήρησή τους στην ζωή.
Επιπρόσθετα, τα τελευταία χρόνια, καταγράφεται ένα κύμα ασθενών, το οποίο εγκαταλείπουν τα δημόσια νοσοκομεία (πιθανότατα λόγω της έλλειψης υποδομών και προσωπικού) και εντάσσονται στις ιδιωτικές μονάδες αιμοκάθαρσης.
Στο πλαίσιο αυτό, οι εκπρόσωποι των μονάδων Αιμοκάθαρσης ζητούν από το υπουργείο Υγείας, τον ΕΟΠΥΥ και τους λοιπούς αρμόδιους φορείς, να προβλέψουν, ως οφείλουν, το ύψος της δαπάνης του έτους 2018 με απόλυτη ακρίβεια, προτείνοντας ρεαλιστικό προϋπολογισμό και όχι κάνοντας “ασκήσεις αντοχής” στις μονάδες αιμοκάθαρσης και στους χιλιάδες εργαζομένους και ασθενείς που αυτές υποστηρίζουν.
