Ο Μπέρναρντ Κατζ (26 Μαρτίου 1911 – 20 Απριλίου 2003) ήταν Γερμανός ιατρός και βιοφυσικός, γνωστός για το έργο του στη φυσιολογία των νεύρων. Μοιράσθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής του 1970 με τον Γιούλιους Άξελροντ και τον Ουλφ φον Όιλερ.
Ο Κατζ γεννήθηκε στη Λειψία από γονείς Γερμανοεβραίους και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Πήρε το πτυχίο του το 1934 και κατέφυγε στη Βρετανία τον Φεβρουάριο του 1935.
Εργάσθηκε στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου, στην αρχή υπό τον Άρτσιμπαλ Χιλ. Πήρε το διδακτορικό του το 1938 και κέρδισε μία υποτροφία για να ερευνήσει με τον Τζον Κάριου Εκλς στο Νοσοκομείο του Σίδνεϊ. Έλαβε τη βρετανική υπηκοότητα το 1941 υπηρέτησε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός της αεροπορίας στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Συνεργάσθηκε με τους Άλαν Λόυντ Χότζκιν και Άντριου Χάξλεϋ (που τιμήθηκαν με Νόμπελ το 1963). Ο Κατς εκλέχθηκε καθηγητής στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο το 1952. Πέθανε στο Λονδίνο σε ηλικία 92 ετών.
Οι έρευνες του Κατζ απεκάλυψαν θεμελιώδεις ιδιότητες των συνάψεων, των ενώσεων δηλαδή μέσα από τις οποίες τα νευρικά σήματα περνούν από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο, καθώς και σε άλλα είδη κυττάρων. Την δεκαετία του 1950 μελετούσε τη δράση της ακετυλχολίνης, ενός μορίου που προκαλούσε συστολή των μυών.
Ο Κατζ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψή του ότι η απελευθέρωση αυτού του νευροδιαβιβαστή στις συνάψεις ήταν «κβαντωμένη», δηλαδή σε οποιαδήποτε σύναψη η ποσότητά του που απελευθερωνόταν δεν ήταν ποτέ μικρότερη από ένα ορισμένο αριθμό μορίων, και αν ήταν μεγαλύτερη, ήταν πάντα ένα ακέραιο πολλαπλάσιο αυτού του αριθμού.
