Στις 17 Ιουνίου 1950 ο Δρ Ρίτσαρντ Λόουλερ πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση νεφρού. Η παραλήπτρια ήταν η Ruth Tucker, μια 44χρονη γυναίκα που έπασχε από πολυκυστική νόσο των νεφρών (PKD).
Το PKD είναι μια γενετική διαταραχή που προκαλεί την ανάπτυξη πολλαπλών κύστεων γεμάτων υγρό, συνήθως και στους δύο νεφρούς. Η Tucker είχε παρακολουθήσει την αδελφή της και τη μητέρα της να πεθαίνουν από την ίδια κατάσταση.
Η μεταμόσχευση ήταν επικίνδυνη αλλά η μόνη πραγματική επιλογή επιβίωσης για την Tucker, καθώς η αιμοκάθαρση δεν ήταν ακόμη ευρέως διαθέσιμη. Ο νεφρός δότη αφαιρέθηκε από ασθενή που είχε πεθάνει από κίρρωση του ήπατος.
«Όχι ο ιδανικότερος ασθενής, αλλά ο καλύτερος που θα μπορούσαμε να βρούμε», είπε ο Δρ Λόουλερ μετά την επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης ήταν γρήγορη και 45 λεπτά μετά την αφαίρεση του νεφρού από τον δότη η επέμβαση ολοκληρώθηκε. Η Τάκερ βγήκε από το νοσοκομείο ένα μήνα αργότερα.
Ο νεφρός λειτούργησε για τουλάχιστον 53 ημέρες, αλλά αφαιρέθηκε 10 μήνες μετά την επέμβαση καθώς είχε απορριφθεί. Αυτή η μεταμόσχευση διεξήχθη πολύ πριν από την ανάπτυξη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων και τυποποίησης ιστών που θα βοηθούσαν στην πρόληψη της απόρριψης οργάνων.
Η Ruth Tucker είχε PKD και στους δύο νεφρούς της, αφήνοντας το ένα να μη λειτουργεί και το άλλο να λειτουργεί στο 10%. Το νεφρό που δόθηκε έδωσε στο σώμα της την ευκαιρία να επαναλάβει την κανονική λειτουργία των νεφρών, επομένως όταν αφαιρέθηκε ο νεφρός του δότη, η Ρουθ μπόρεσε να ζήσει άλλα 5 χρόνια με το ένα νεφρό που είχε απομείνει. Πέθανε το 1955 από στεφανιαία νόσο που δεν είχε σχέση με την PKD και τη μεταμόσχευση οργάνων της.
Ο Δρ Λόουλερ δεν έκανε ποτέ άλλη μεταμόσχευση, λέγοντας ότι «ήθελε απλώς να το ξεκινήσει».
