Ο Νιλς Ρύμπεργκ Φίνσεν (15 Δεκεμβρίου 1860 – 24 Σεπτεμβρίου 1904) ήταν Δανός ιατρός και ερευνητής που γεννήθηκε στις Νήσους Φερόες από γονείς ισλανδικής καταγωγής. Βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1903 «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στη θεραπεία ασθενειών, και ειδικότερα του κοινού ερυθηματώδους λύκου, με συγκεντρωμένη φωτεινή ακτινοβολία, με την οποία άνοιξε άνοιξε νέο δρόμο στην ιατρική επιστήμη.»
Ο Φίνσεν υπέφερε από τη νόσο Niemann-Pick, κάτι που του έδωσε την ιδέα της ηλιοθεραπείας και της διερευνήσεως των επιδράσεων του φωτός στους ζωντανούς οργανισμούς. Με τον τρόπο αυτό έγινε γνωστός για τη θεωρία του της φωτοθεραπείας, κατά την οποία συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός μπορούν να έχουν ιαματικές ιδιότητες.
Τα πλέον αξιόλογα συγγράμματά του είναι τα Finsen Om Lysets Indvirkninger paa Huden («Ο Φίνσεν επί των επιδράσεων του φωτός στο δέρμα», 1893) και το Om Anvendelse i Medicinen af koncentrerede kemiske Lysstraaler («Η χρήση των συγκεντρωμένων ακτίνων χημικού φωτός στην ιατρική», 1896). Οι εργασίες αυτές μεταφράσθηκαν και εκδόθηκαν γρήγορα στη γερμανική και τη γαλλική γλώσσα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του διερεύνησε τις επιδράσεις του χλωριούχου νατρίου, καταγράφοντας τα αποτελέσματα μιας δίαιτας φτωχής σε νάτριο, τα οποία εξέδωσε το 1904 υπό τον τίτλο En Ophobning af Salt i Organismen («Συγκέντρωση άλατος στον οργανισμό»).
