Ο Ντόναλντ Χέντερσον (7 Σεπτεμβρίου 1928 – 19 Αυγούστου 2016) ήταν Αμερικανός γιατρός, εκπαιδευτικός και επιδημιολόγος που διηύθυνε μια 10ετή διεθνή προσπάθεια (1967–1977) που εξάλειψε την ευλογιά σε όλο τον κόσμο και ξεκίνησε διεθνή προγράμματα παιδικού εμβολιασμού. Από το 1977 έως το 1990, ήταν κοσμήτορας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Johns Hopkins. Αργότερα, διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην υποκίνηση εθνικών προγραμμάτων για την ετοιμότητα και την αντιμετώπιση της δημόσιας υγείας μετά από βιολογικές επιθέσεις και εθνικές καταστροφές. Την εποχή του θανάτου του, ήταν Καθηγητής και Επίτιμος Κοσμήτορας της Σχολής Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins Bloomberg και καθηγητής Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, καθώς και Διακεκριμένος υπότροφος στο Κέντρο Υγείας Ασφάλειας του UPMC.
Ο Χέντερσον υπηρέτησε ως επικεφαλής των προγραμμάτων επιτήρησης ιών του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των Η.Π.Α. από το 1960 έως το 1965, συνεργαζόμενος στενά με τον επιδημιολόγο Alexander Langmuir. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αυτός και η μονάδα του ανέπτυξαν μια πρόταση για ένα πρόγραμμα του Οργανισμού των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID) για την εξάλειψη της ευλογιάς και τον έλεγχο της ιλαράς κατά τη διάρκεια μιας 5ετούς περιόδου σε 18 συνεχόμενες χώρες στη δυτική και κεντρική Αφρική. Αυτό το έργο χρηματοδοτήθηκε από την USAID, με τις επιτόπιες επιχειρήσεις να ξεκινούν το 1967.
Η πρωτοβουλία της USAID έδωσε σημαντική ώθηση σε ένα πρόγραμμα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) για την εξάλειψη της ευλογιάς σε ολόκληρο τον κόσμο μέσα σε μια περίοδο 10 ετών. Το 1966, ο Χέντερσον μετακόμισε στη Γενεύη για να γίνει διευθυντής της εκστρατείας. Εκείνη την εποχή, η ευλογιά εμφανιζόταν ευρέως σε ολόκληρη τη Βραζιλία και σε 30 χώρες στην Αφρική και τη Νότια Ασία. Περισσότερα από 10 εκατομμύρια κρούσματα και 2 εκατομμύρια θάνατοι σημειώνονταν ετησίως. Ο εμβολιασμός έφερε κάποιο έλεγχο, αλλά η βασική στρατηγική ήταν η «επιτήρηση-περιορισμός». Αυτή η τεχνική περιελάμβανε ταχεία αναφορά κρουσμάτων από όλες τις μονάδες υγείας και έγκαιρο εμβολιασμό των μελών του νοικοκυριού και στενές επαφές με επιβεβαιωμένα κρούσματα.
Το προσωπικό και οι σύμβουλοι του ΠΟΥ από περίπου 73 χώρες συνεργάστηκαν στενά με το εθνικό προσωπικό. Το τελευταίο κρούσμα συνέβη στη Σομαλία στις 26 Οκτωβρίου 1977, μόλις 10 χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος. Τρία χρόνια αργότερα, η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας συνέστησε να σταματήσει ο εμβολιασμός κατά της ευλογιάς. Η ευλογιά είναι η πρώτη ανθρώπινη ασθένεια που έχει εξαλειφθεί ποτέ. Αυτή η επιτυχία έδωσε ώθηση στο παγκόσμιο διευρυμένο πρόγραμμα ανοσοποίησης του ΠΟΥ, το οποίο στόχευε άλλες ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβόλια, όπως η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά, ο τέτανος, η διφθερίτιδα και ο κοκκύτης. Τώρα στοχευμένα προς εκρίζωση είναι η πολιομυελίτιδα και η νόσος του σκουληκιού της Γουινέας. Μετά από 25 χρόνια, αυτός ο στόχος είναι κοντά στο να επιτευχθεί.
