Ο ηθοποιός Χρήστος Λούλης σε αναπηρικό αμαξίδιο για την καμπάνια του Ποταμιού ΘΕΛΩ

27-10-2018

«ΘΕΛΩ όλοι οι συμπολίτες μου να μπορούν να βγαίνουν απ’ το σπίτι τους». Αυτό είναι το ΘΕΛΩ με το οποίο αποφάσισε ο ηθοποιός Χρήστος Λούλης να συμμετέχει στην φθινοπωρινή καμπάνια του Ποταμιού για τα μεγάλα ΘΕΛΩ της ζωής μας.

«Σκέφτομαι συνέχεια όλες τις κουβέντες, τις συνεντεύξεις που έχω δώσει, τους τίτλους άρθρων για τον “πολιτισμό”, τον οποίο υποτίθεται πως υπηρετώ» λέει στο thelopotami.gr o ηθοποιός και συνεχίζει: «Όμως το θέατρο, το σινεμά, η μουσική, οι τέχνες γενικότερα δεν είναι πολιτισμός, είναι κουλτούρα! Πολιτισμός είναι η πρόνοια ενός οργανωμένου συνόλου, ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τη ζωή που τους προσφέρει. Όλοι!»

Ο Χρήστος Λούλης φωτογραφήθηκε στους γεμάτους εμπόδια και κρυφές παγίδες για τα άτομα με αναπηρία – αλλά και τις εγκύους, τα παιδιά, τους τραυματίες και τους ηλικιωμένους – δρόμους του κέντρου. Εκεί συνάντησε και το στέλεχος του Ποταμιού Βασίλη Χαρόπουλο ο οποίος και του διηγήθηκε ιστορίες καθημερινής τρέλας από την προσπάθεια του να διασχίσει με το καρότσι του, δρόμους και πεζοδρόμια.

Aναλυτικά τι λέει το Ποτάμι για το ΘΕΛΩ του Χρήστου Λούλη: 

«Το θέατρο,το σινεμά,η μουσική,οι τέχνες γενικότερα δεν είναι πολιτισμός,είναι κουλτούρα! Πολιτισμός είναι η πρόνοια ενός οργανωμένου συνόλου,ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τη ζωή που τους προσφέρει. Όλοι!»

Όταν κυκλοφορείς σε ευρωπαϊκές πόλεις μένεις με την εντύπωση ότι έχουν πιο πολλούς ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες σε σχέση με την Ελλάδα. Δεν ισχύει. Απλώς εκεί τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) μπορούν να κινηθούν στους δρόμους, στην Ελλάδα κρύβονται.

Οι διαβάσεις και οι ράμπες στα πεζοδρόμια είναι κλεισμένες από τα αυτοκίνητα. Στους πεζόδρομους είναι τα τραπεζοκαθίσματα. Τα λεωφορεία σπανίως έχουν την ειδική ράμπα για τα αμαξίδια. Τα σχολεία δεν είναι προσβάσιμα σε μαθητές ή καθηγητές με αναπηρία ενώ αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και στις  δημόσιες υπηρεσίες.

Ο Χρήστος Λούλης, ηθοποιός, συλλογίζεται: «Σκέφτομαι συνέχεια όλες τις κουβέντες, τις συνεντεύξεις που έχω δώσει, τους τίτλους άρθρων για τον “πολιτισμό”, τον οποίο υποτίθεται πως υπηρετώ. Όμως το θέατρο,το σινεμά,η μουσική,οι τέχνες γενικότερα δεν είναι πολιτισμός,είναι κουλτούρα! Πολιτισμός είναι η πρόνοια ενός οργανωμένου συνόλου,ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τη ζωή που τους προσφέρει. Όλοι!»