Σε όψιμη επίθεση εναντίον Παθολόγων, Παιδιάτρων αλλά και Γενικών Γιατρών προχώρησαν οι ενδοκρινολόγοι με φόντο την προσεχή συνεδρίαση του ΚΕΣΥ την Παρασκευή 9/6 όπου πρόκειται να ληφθεί η τελική απόφαση σχετικά με τις ειδικότητες και την εξειδίκευση στο Διαβήτη. Η Ελληνική Εταιρεία Ενδοκρινολόγων ισχυρίζεται ότι οι παθολόγοι θέλουν κατ’ αποκλειστικότητα τους διαβητικούς ασθενείς (έχουν προγραμματίσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του ΚΕΣΥ την Παρασκευή στις 11 το μεσημέρι), ισχυρισμός όμως που σύμφωνα με την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία δεν ισχύει και τον χαρακτηρίζουν απόλυτα ψευδή.
Το Healthview παραθέτει τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών προκειμένου ο «πόλεμος» για …το διαβήτη να είναι και «εντός …του κανόνα»
Οι ενδοκρινολόγοι αναφέρουν ότι η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, κατέθεσε εισήγηση στην Επιτροπή του ΚΕΣΥ για να αναλάβουν αποκλειστικά παθολόγοι και παιδίατροι την εξειδίκευση στον σακχαρώδη διαβήτη. Η θέση τους είναι, ότι «ο σακχαρώδης διαβήτης, λόγω της πολυσυστηματικής φύσης του, αποτελεί επιστημονικό αντικείμενο έρευνας πολλαπλών ειδικοτήτων και όχι μίας επαγγελματικά κατοχυρωμένης εξειδίκευσης-ειδικότητας». Μάλιστα, προσθέτουν ότι «επιστημονικό ενδιαφέρον, πρέπει να μπορεί να αναπτύσσει οποιοσδήποτε ΙΑΤΡΟΣ κάθε ειδικότητας, χωρίς να συντρέχει η ανάγκη νομικής ή επαγγελματικής κατοχύρωσης του τίτλου “διαβητολόγος”».
Σύμφωνα με την ΕΕΕ-ΠΕΕ, παρά την οξεία αντίδραση της, που έστειλε μέχρι και εξώδικο στον πρόεδρο του ΚΕΣΥ καθηγητή Κ. Μάρκου, ο οποίος μάλιστα είναι ενδοκρινολόγος, το θέμα εξετάστηκε ερήμην της στην Επιτροπή, η οποία αποφάσισε ομόφωνα, να κάνει δεκτό το αίτημα.
Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία (ΕΔΕ) από την άλλη, διαβεβαιώνει ότι ουδέποτε ο στόχος της ήταν, η αποκλειστική διαχείριση του διαβήτη από Παθολόγους – Παιδιάτρους. Η ΕΔΕ ξεκαθαρίζει, ότι έχει σαφέστατα τοποθετηθεί πως ο διαβήτης διεθνώς εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο τριών ειδικοτήτων (Παθολόγων – Παιδιάτρων – Ενδοκρινολόγων) αλλά πλέον και των Γενικών Γιατρών οι οποίοι ασκούν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Μάλιστα η επιτροπή του ΚΕΣΥ ενέκρινε την αλλαγή του τίτλου ειδικότητας των Ενδοκρινολόγων σε «Ενδοκρινολογία – Σακχαρώδης Διαβήτης. Οι παθολόγοι μάλιστα θέτουν το ερώτημα προς τους ενδοκρινολόγους «εάν η επιτροπή του ΚΕΣΥ είχε πρόθεση να δοθεί ο διαβήτης αποκλειστικά σε Παθολόγους – Παιδιάτρους, τότε γιατί να αποφασίσει την αλλαγή του τίτλου ειδικότητας των Ενδοκρινολόγων σε «Ενδοκρινολογία – Σακχαρώδης Διαβήτης;».
Σχετικά με τον ισχυρισμό των ενδοκρινολόγων, ότι οι αποφάσεις ελήφθησαν ερήμην τους, η ΕΔΕ, προσθέτει ότι ο Πρόεδρος (κ.Ζαδάλλα Μούσλεχ) και δυο μέλη του ΔΣ της ΕΕΕ εκλήθησαν από τον Πρόεδρο του ΚΕΣΥ στην Επιτροπή για να αναπτύξουν τις θέσεις και αντιρρήσεις τους. Όταν ο Πρόεδρος της ΕΕΕ ερωτήθηκε από μέλος της Επιτροπής (Νευρολόγο) να απαντήσει «για ποιους λόγους δεν θέλουν να εξειδικευθούν στον διαβήτη οι Παθολόγοι», η απάντηση του Προέδρου της ΕΕΕ ήταν «γιατί δεν το θεωρούμε απαραίτητο!!!».
Οι ενδοκρινολόγοι επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης ανήκει στις ενδοκρινοπάθειες και υποχρεωτικά διδάσκεται στο πλαίσιο της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας και ότι οι ειδικότητες της παθολογίας και της παιδιατρικής δεν περιλαμβάνουν υποχρεωτική εκπαίδευση στο σακχαρώδη διαβήτη.
Η λέξη «υποχρεωτικά» απαντούν οι παθολόγοι, υποδηλώνει ότι ο διαβήτης, διδάσκεται μόνο στο πλαίσιο της Ενδοκρινολογίας και οι άλλες ειδικότητες, δεν δικαιούνται να τον διδάξουν. Αυτό όπως λένε, είναι απόλυτα ανακριβές, διότι σε όλα τα βιβλία (ξενόγλωσσα και Ελληνικά) Εσωτερικής Παθολογίας, ο διαβήτης καταλαμβάνει ένα σημαντικό κομμάτι, αφού προσβάλλει όλα τα συστήματα και επομένως αποτελεί διεθνώς, ένα από τα κορυφαία γνωστικά αντικείμενα της Παθολογίας. Επίσης, προσθέτουν ότι όλες οι παθολογικές κλινικές όλων των δημόσιων Νοσοκομείων, είναι γεμάτες από ασθενείς με διαβήτη, λόγω συνοσηροτήτων ή λοιμώξεων και επομένως οι εκπαιδευόμενοι, οφείλουν να διδαχθούν την πολυσυστηματική αυτή πάθηση, για να μπορούν να τους διαχειρισθούν.
Η εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη υποστηρίζουν οι ενδοκρινολόγοι, (η αποκαλούμενη ως «διαβητολογία») δεν είναι αναγνωρισμένη στη χώρα μας, ούτε ως τίτλος ιατρικής ειδικότητας ούτε ως τίτλος ιατρικής εξειδίκευσης, ενώ μόνο οι ενδοκρινολόγοι, δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του διαβητολόγου. Η χρήση του τίτλου αυτού, από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων είναι μη νόμιμη, αφού ο τίτλος αυτός δεν είναι θεσμοθετημένος και συνεπώς δεν έχει νομική υπόσταση.
Ουδέποτε τονίζει η ΕΔΕ, ισχυρίσθηκε πως η «διαβητολογία» είναι ειδικότητα. Όμως «δε μπορεί να είναι αποδεκτό το σκεπτικό ότι μόνο οι Ενδοκρινολόγοι δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του «διαβητολόγου» όταν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες τον τίτλο αυτό (diabetologist) φέρουν και οι Παθολόγοι μετά από ειδική επιπλέον εκπαίδευση μετά το πέρας της ειδικότητας.» Οι παθήσεις, τονίζουν, δεν είναι αποκλειστική ιδιοκτησία καμιάς ειδικότητας και αυτό, ισχύει ιδιαίτερα για τον διαβήτη που ο κάθε ασθενής έχει συνοσηρότητες από όλα τα συστήματα μηδενός εξαιρουμένου (ακόμα και της ψυχικής σφαίρας) και επομένως εμπίπτει σαφέστατα στο γνωστικό αντικείμενο της Εσωτερικής Παθολογίας, μητέρας όλων των υπολοίπων ειδικοτήτων.
Η προτεινόμενη από το ΚΕΣΥ εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη μόνο των μη-ενδοκρινολόγων, αναφέρουν οι ενδοκρινολόγοι θα προκαλέσει τεράστια σύγχυση στους ασθενείς και δραματική μείωση στο επίπεδο της φροντίδας τους, αφού οι γιατροί που θα τους αντιμετωπίζουν, δεν θα είναι εκπαιδευμένοι σε όλες τις ενδοκρινοπάθειες (παθήσεις που σχετίζονται με τις ορμόνες) αλλά σε μία μεμονωμένη, λες κι όπως λένε, ο σακχαρώδης διαβήτης δεν επηρεάζει άλλα όργανα και ιστούς πλην του παγκρέατος.
Σε αυτό το σημείο η ΕΔΕ κάνει λόγο για παραπληροφόρηση και παραπλάνηση της κοινής γνώμης από τους ενδοκρινολόγους, διότι η Επιτροπή του ΚΕΣΥ όπως αναφέρει, όχι μόνο δεν πρότεινε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα εισηγήθηκε την αλλαγή του τίτλου της ειδικότητας σε «Ενδοκρινολογία – Σακχαρώδης Διαβήτης». Ο Διαβήτης, δεν είναι αμιγής ενδοκρινοπάθεια, αφορά όλα τα όργανα και τους ιστούς, (καρδιά και αγγεία, νεφρούς, νευρικό σύστημα, πεπτικό σύστημα, ακόμα και την ψυχική σφαίρα), δηλαδή όλη την Παθολογία και δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες ενδοκρινοπάθειες.
Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, λέει η Ελληνική Εταιρεία των Ενδοκρινολόγων ότι για να πάρει ένας γιατρός την ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας, είναι προαπαιτούμενο να εμβαθύνει σε όλες τις πτυχές του Σακχαρώδους Διαβήτη και των επιπλοκών του. Οι χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη αντιμετωπίζονται από τις αντίστοιχες ειδικότητες (π.χ. Νεφρολογία, Νευρολογία, Αγγειολογία, Καρδιολογία, Οφθαλμολογία), δίχως την αναγκαιότητα και τη συμβολή κάποιου «εξειδικευμένου διαβητολόγου», επομένως δεν συντρέχει λόγος για «καλύτερη εκπαίδευση-εξειδίκευση» παθολόγων γι’ αυτές.
Εδώ το Προεδρείο της ΕΕΕ, φάσκει και αντιφάσκει, απαντούν οι διαβητολόγοι. «Από τη μια λένε ότι στην ειδικότητα Ενδοκρινολογίας «είναι προαπαιτούμενο να εμβαθύνει ο γιατρός σε όλες τις πτυχές του διαβήτη και των επιπλοκών του και από την άλλη, ότι οι χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη αντιμετωπίζονται από τις αντίστοιχες ειδικότητες (Νεφρολογία, Νευρολογία, Αγγειολογία, Καρδιολογία)». Και υπογραμμίζοντας ότι ειδικότητα αγγειολογίας δεν υπάρχει απευθύνουν το ερώτημα:
Αφού τις επιπλοκές τις χειρίζονται οι άλλες ειδικότητες, (όπως λένε οι ενδοκρινολόγοι), τότε πως οι ίδιοι τα καταφέρνουν στο πλαίσιο της ειδικότητας Ενδοκρινολογίας να «εμβαθύνουν σ όλες τις πτυχές»?
Όσοι ασχολούνται συστηματικά με τον διαβήτη και άρα χειρίζονται τις επιπλοκές γνωρίζουν ότι οι εξειδικευμένες γνώσεις του διαβητολόγου είναι απολύτως απαραίτητες για την πρόληψη των επιπλοκών αλλά και για τη σωστή προσαρμογή της θεραπείας αν οι επιπλοκές παρουσιασθούν. Η συνδρομή ειδικού θα χρειασθεί στα τελικά στάδια, πχ τεχνητός νεφρός στη νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου ή καρδιολογική κλινική σε έμφραγμα ή βαριά καρδιακή ανεπάρκεια.
Τέλος το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας-Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων (ΕΕΕ-ΠΕΕ), δηλώνει ρητά, την αμετακίνητη θέση του, για την έλλειψη αναγκαιότητας θέσπισης της εξειδίκευσης στον σακχαρώδη διαβήτη» όπως είπαν στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν ο πρόεδρος της Εταιρείας .κ. Μούσλεχ και η γραμματέας κα Διαμάντη-Κανδαράκη. Και αυτό, διότι «δεν υπάρχει ειδικότητα στο εν λόγω νόσημα και ως εκ τούτου εξειδίκευση, σύμφωνα και με την πάγια θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ειδικευμένων Ιατρών (UEMS), της Ευρωπαϊκής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας (ESE), της συντριπτικής πλειονότητας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του παράγωγου Κοινοτικού Δικαίου (Οδηγίας 2013/55/ΕΕ της 20-11-2013, η οποία τροποποίησε την Οδηγία 2005/36/ΕΚ της 07-09-2005, η οποία, με τη σειρά της, είχε αντικαταστήσει την Οδηγία 93/16/ΕΟΚ της 05-04-1993).»
Από την άλλη όμως η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, υπογραμμίζει ότι η λέξη «ειδικότητα», σημαίνει ότι εκπαιδεύεσαι σε όλα τα νοσήματα της ειδικότητας, (για παράδειγμα, όσον αφορά την Παθολογία εκπαιδεύεσαι στα πάντα, όσον αφορά την Ενδοκρινολογία μόνο στους ενδοκρινείς αδένες). Η λέξη «εξειδίκευση» όμως, σημαίνει ότι εκπαιδεύεσαι μετά την ειδικότητα σε ένα νόσημα προσπαθώντας να εμβαθύνεις περισσότερο για να γίνεις πιο επαρκής. Μάλιστα η ΕΔΕ υποστηρίζει ότι η Κοινοτική Οδηγία 2013/55/ΕΕ της 20-11-2013 που αναφέρουν οι ενδοκρινολόγοι, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Αντίθετα, αναφέρει ότι η κοινοτική νομοθεσία ενθαρύνει τις εξειδικεύσεις μέσα στο πλαίσιο των ειδικοτήτων.
