Οι φίλοι παίζουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Δεν μας χαρίζουν μόνο χαρά, συντροφικότητα και παρέα. Όπως έδειξε νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων οι φίλοι κάνουν καλό και στην υγεία μας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας ανέλυσαν στοιχεία από περισσότερους από 14.000 άντρες και γυναίκες, ηλικίας από 12 έως 85 ετών.
Οι ειδικοί αξιολόγησαν την κοινωνική τους δικτύωσή με βάση έναν δείκτη ο οποίος συμπεριλαμβάνει τον αριθμό και τη φύση των κοινωνικών δεσμών (δηλαδή αν είναι ρομαντικές σχέσεις, οικογενειακές, φιλικές, θρησκευτικές ή σχετίζονται με τη συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες).
Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), έδειξαν πως το να έχει ένας άνθρωπος καλούς φίλους ωφελεί σημαντικά τη σωματική υγεία του και τα οφέλη αρχίζουν να εμφανίζονται νωρίς στη ζωή, σύμφωνα με μια νέα, μεγάλη ανάλυση.
Αντίθετα, η μοναξιά είναι εξίσου καταστροφική για την υγεία με την παχυσαρκία και την καθιστική ζωή
Οι ερευνητές λοιπόν διαπίστωσαν πως όσο χαμηλότερη βαθμολογία επιτύγχαναν οι εθελοντές στον δείκτη της κοινωνικής δικτύωσης τόσο πιθανότερο ήταν να έχουν υψηλά επίπεδα μιας ουσίας στο αίμα που λέγεται C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP).
Αυτή η ουσία αποτελεί δείκτη της γενικής φλεγμονής στο σώμα (η φλεγμονή είναι γενεσιουργός αιτία πολλών δεινών, της καρδιοπάθειας συμπεριλαμβανομένης).
Ηταν επίσης πιθανότερο να έχουν υψηλότερη αρτηριακή πίεση, υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος (δηλαδή να είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι) και υψηλότερη περίμετρο μέσης.
Οι συσχετίσεις αυτές ίσχυαν ακόμα και όταν οι ερευνητές συνυπολόγιζαν άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο, όπως το μορφωτικό επίπεδο, το κάπνισμα, η κατάθλιψη κ.λπ.
Επιπλέον, ήταν ισχυρότερες σε ορισμένες ηλικιακές ομάδες απ’ ό,τι σε άλλες. Η κοινωνική απομόνωση στην εφηβεία, λ.χ., αύξανε τον κίνδυνο φλεγμονής σχεδόν όσο και η καθιστική ζωή. Αντίστοιχα, η μοναξιά στην τρίτη ηλικία αύξανε τον κίνδυνο υπέρτασης όσο και το να έπασχε ένας γέροντας από διαβήτη.
Όπως τόνισε η επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Καθλίν Μιούλαν Χάρις «η συσχέτιση της μοναξιάς με βλάβες στην υγεία είναι καλά τεκμηριωμένη στους ηλικιωμένους, αλλά είναι η πρώτη φορά που αξιολογείται στην εφηβεία – την ηλικία που αρχίζουμε να καλλιεργούμε τις κοινωνικές σχέσεις. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι το να διδάσκουμε στους εφήβους πώς να χτίζουν γερές φιλικές σχέσεις νωρίς στη ζωή, είναι εξίσου σημαντικό για τη μελλοντική υγεία τους με το να τους διδάσκουμε να τρέφονται σωστά και να γυμνάζονται συστηματικά».
