«Ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μία ωραία ιστορία». Η φράση αυτή ταιριάζει γάντι στη λεγόμενη «μεταρρύθμιση» της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας από την ηγεσία του υπουργείου Υγείας.
Γιατί εάν ο όρος «μεταρρύθμιση». είναι κάποιου είδους παραχώρηση της κυρίαρχης τάξης προς τους πιο αδύναμους, αυτό όχι μόνο δεν έχει συμβεί αλλά τουναντίον οι πιο αδύναμοι πληρώνουν τώρα περισσότερα απ’ ότι πριν, για να παίρνουν υπηρεσίες υγείας που παλιότερα με όλες τις παθογένειες και τα προβλήματα δεν πλήρωναν.
Μαρούσι: Δύο γιατροί για 72.300 κατοίκους
Γράφω αυτά, για να διηγηθώ την προσωπική μου περιπέτεια, στον φαντασιακό κόσμο των ΤΟΜΥ, των τοπικών μονάδων υγείας που οραματίστηκε και σχεδίασε το υπουργείο Υγείας.
Από τις 237 ΤΟΜΥ που υποτίθεται ότι θα λειτουργούσαν, αυτή τη στιγμή λειτουργούν 112. Σε αυτές υπηρετούν 500 γιατροί ενώ άλλοι 700 έχουν υπογράψει σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Όλη η χώρα λοιπόν έχει όλους και όλους 1200 γιατρούς, ενώ το όριο ασφαλείας για τον ελληνικό πληθυσμό θα έπρεπε να είναι 5.000 σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.
Στο Μαρούσι λοιπόν, για να έρθω στο προσωπικό μου θέμα, το οποίο απλώς ενδεικτικό είναι της κατάστασης που επικρατεί, υπάρχουν μόνο δύο οικογενειακοί γιατροί. Δύο οικογενειακοί γενικοί γιατροί για έναν δήμο με πληθυσμό 72.330 ανθρώπους, τουτέστιν ένας γιατρός για 33.000 ανθρώπους.
Όταν πριν από λίγες ημέρες, αποφάσισα να επισκεφθώ τον περίφημο οικογενειακό γιατρό της περιοχής μου διαπίστωσα τα εξής: Το τηλέφωνο του ενός γιατρού δεν απάντησε ποτέ, παρά τα επανειλημμένα τηλεφωνήματα μου σε ώρες που κανονικά θα έπρεπε να λειτουργούσε το ιατρείο, ο δε δεύτερος, μου είπε ότι θα έπρεπε να πάω για να με δεχθεί δωρεάν στις αρχές Απριλίου.
Αποφάσισα να διερευνήσω τη δεύτερη επιλογή μου, και να κλείσω ραντεβού στο Κέντρο Υγείας του Αμαρουσίου. Εδώ να πούμε ότι οι γιατροί των Κέντρων Υγείας (που έτσι και αλλιώς προϋπήρχαν), είναι σε καθεστώς παρόμοιο των γιατρών των νοσοκομείων με ειδικότητες και εφημερίες. Δεν είναι δηλαδή οι «οικογενειακοί γιατροί» της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας που όπως λέει ο Ανδρέας Ξανθός, θα συμβουλεύουν και θα πλοηγούν τους πολίτες στο δημόσιο σύστημα της χώρας. Κάθε γειτονιά και οικογενειακός γιατρός έλεγε το διαφημιστικό σποτ του καλοκαιριού…
Κατευθείαν στα επείγοντα
Καλώντας λοιπόν, ένα από τα πενταψήφια νούμερα που η κυβέρνηση, πριν γίνει κυβέρνηση, δήλωνε ότι θα καταργούσε, και πληρώνοντας 1,18 ευρώ το λεπτό πληροφορήθηκα ότι το επόμενο ραντεβού, ήταν περίπου μετά από ενάμιση μήνα. Ο υπάλληλος δε, στο τηλεφωνικό κέντρο μου το έκανε λιανά. «Ή θα πάτε σε ιδιώτη ή να πάτε στα επείγοντα, και θα σας εξυπηρετήσουν!» Μα δεν είναι επείγον είπα, και σήκωσα τα χέρια ψηλά.
Προφανώς και δεν είμαι η μόνη. Και το Μαρούσι δεν είναι ο μόνος δήμος με τόσο μεγάλο πρόβλημα. Σύμφωνα με την ΕΝΙ-ΕΟΠΥΥ, δέκα νομοί στη χώρα, δεν έχουν ούτε έναν οικογενειακό γιατρό, ενώ το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο με τους ανύπαρκτους οικογενειακούς γιατρούς-παιδίατρους ειδικά φέτος με τα αυξημένα περιστατικά της γρίπης. Από το περασμένο καλοκαίρι δε, και λόγω της διακοπής των συμβάσεων εκατοντάδων γιατρών, οι ασφαλισμένοι έχουν χάσει 1,5 εκατομμύρια δωρεάν επισκέψεις, τις οποίες όμως κάνουν σε ιδιώτες γιατρούς και φυσικά τις πληρώνουν από τη τσέπη τους. Το ποσό αυτών των χαμένων επισκέψεων αγγίζει τα 15 εκατομμύρια ευρώ. Σημειώνεται, ότι μόνο 3 από τους 10 γιατρούς αποδέχθηκαν τους όρους των νέων συμβάσεων.
Η μεγάλη μεταρρύθμιση, στην πράξη αποδεικνύεται μεγάλη απορρύθμιση, και το πρόβλημα είναι ακόμη οξύτερο στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα όπου ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι εκτός ασφάλισης και δε γνωρίζει τι να κάνει αφού εκτός των άλλων υπάρχει και μεγάλο έλλειμμα ενημέρωσης. Ακόμη και εάν δεν υπάρχει δόλος, υπάρχει σίγουρα προχειρότητα και βιασύνη γιατί εάν ο οικογενειακός γιατρός «στέλνει» τους ανθρώπους για ένα προληπτικό έλεγχο στα επείγοντα ή στον ιδιώτη γιατρό, τότε αντί να κάνουμε βήματα μπροστά, κάνουμε άλματα προς τα πίσω και αυτό ούτε αριστερό είναι ούτε δίκαιο.
Βάννα Κεκάτου
