Ο Ότο Μάγερχοφ (12 Απριλίου 1884 – 6 Οκτωβρίου 1951) ήταν Γερμανός γιατρός και βιοχημικός που κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής και Φυσικής το 1922, για την ανακάλυψη της σταθερής σχέσης μεταξύ της κατανάλωσης οξυγόνου και του μεταβολισμού του γαλακτικού οξέος στους μυς..
Ο Μάγερχοφ γεννήθηκε στο Αννόβερο, στην πλατεία Theaterplatz 16A (τώρα:Rathenaustrasse 16A), γιος πλούσιων Εβραίων γονέων. Το 1888, η οικογένειά του μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου ο Ότο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας και όπου ξεκίνησε τις σπουδές του στην ιατρική. Συνέχισε αυτές τις σπουδές στο Στρασβούργο και τη Χαϊδελβέργη, από τις οποίες αποφοίτησε το 1909, με ένα έργο με τίτλο «Συμβολές στην Ψυχολογική Θεωρία της Ψυχικής Ασθένειας». Στη Χαϊδελβέργη γνώρισε τη Hedwig Schallenberg. Παντρεύτηκαν το 1914 και έγιναν γονείς μιας κόρης, της Bettina, και δύο γιων, του Gottfried (ο οποίος αναφέρθηκε, μετά τη μετανάστευση, στον εαυτό του ως Geoffrey) καθώς και του Walter.
Το 1912, ο Otto Meyerhof μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο του Kiel, όπου έλαβε θέση καθηγητή το 1918. Το 1922, του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, με τον Archibald Vivian Hill, για το έργο του στον μεταβολισμό των μυών, συμπεριλαμβανομένης της γλυκόλυσης. Το 1929 έγινε ένας από τους διευθυντές του Ινστιτούτου Ιατρικής Έρευνας Kaiser Wilhelm, θέση που κράτησε μέχρι το 1938. Ξεφεύγοντας από το ναζιστικό καθεστώς, μετανάστευσε στο Παρίσι το 1938. Στη συνέχεια μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1940, όπου διορίστηκε ως προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στη Φιλαδέλφεια. Ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στη μελέτη της γλυκόλυσης, η κοινή σειρά αντιδράσεων για την οδό στους Ευκαρυώτες είναι γνωστή ως Μονοπάτι Embden–Meyerhof–Parnas.
Ο Meyerhof πέθανε στη Φιλαδέλφια σε ηλικία 67 ετών.
