Περίπου 330 καρδιοπαθείς θα σώζονταν, κάθε χρόνο, εάν έφταναν εγκαίρως σε νοσοκομείο

26-12-2016

Το προφίλ του Έλληνα καρδιοπαθή, τις αιτίες της αυξημένης συχνότητας καριδκάων προβλημάτων αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισής τους περιγράφει στο www.healthview.gr ο καθηγητής και πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών Χριστόδουλος Στεφανάδης

Περίπου 330 Έλληνες θα σώζονταν, κάθε χρόνο, εάν έφταναν εγκαίρως σε κάποιο νοσοκομείο.

Ένας στους επτά ασθενείς που εισάγεται στις καρδιολογικές κλινικές της χώρας μας πάσχει από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

του Λεωνίδα Καλλιδώνη

Από τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, αλλά και από τρεις μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες (HELIOS, ATTICA, CARDIO) προκύπτει ότι κάθε χρόνο αντιμετωπίζονται στη χώρα μας περίπου 20.000 περιστατικά οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου. Οι ασθενείς αυτοί είναι κατά τα τρία τέταρτα άνδρες, έχουν σχετικά υψηλή μέση ηλικία (65 έως 74 ετών), μεγάλη συχνότητα καπνίσματος (71%), υπέρτασης (59%) και σακχαρώδη διαβήτη (31%) «…Επιπλέον», όπως παρατηρεί ο Πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών Χριστόδουλος Στεφανάδης μιλώντας στο www.healthview.gr, «…οι συγκεκριμένοι ασθενείς παρουσιάζουν πολύ υψηλό μέσο σωματικό βάρος, αφού το 63% είναι υπέρβαροι και το 22% παχύσαρκοι…».

www.healthview.gr : Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από την τελευταία παρατήρησή σας. Αυξάνοντας το βάρος, αυξάνουν και τα προβλήματα λοιπόν…

Χριστόδουλος Στεφανάδης : «…Αναμφίβολα, τα χαρακτηριστικά των ασθενών με οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου αντανακλούν τις δυσμενείς μεταβολές του τρόπου ζωής όπως αυτός έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Η αύξηση της συχνότητας της υπέρτασης και του σακχαρώδη διαβήτη συνδέεται στενά με την αύξηση του σωματικού βάρους που με τη σειρά της ακολουθεί τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα και την εγκατάλειψη των διατροφικών προτύπων της Ελληνικής οικογένειας. Επιπλέον, τα δεδομένα των επιδημιολογικών μελετών δείχνουν ότι οι ακραίες τιμές σωματικού βάρους αυξάνουν κατά 50% και την πιθανότητα θανάτου μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ομοίως, δυσμενέστατη βραχυχρόνια αλλά και μακροχρόνια πρόγνωση παρουσιάζουν οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη…»

www.healthview.gr : Πώς εξηγείται το ότι έχουμε όλο και περισσότερα οξέα εμφράγματα του μυοκαρδίου σε άτομα νεαρής ηλικίας;

Χριστόδουλος Στεφανάδης : «…Το έμφραγμα δεν είναι πλέον νόσος μόνο των μεγάλων ηλικιών. Περίπου 11% των ασθενών στη χώρα μας είναι ηλικίας μικρότερης από 50 έτη. Το προφίλ του νέου σε ηλικία εμφραγματία είναι «άνδρας, υπέρβαρος, καπνιστής». Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι το 93% των νέων εμφραγματιών είναι ή ήταν μέχρι πρόσφατα, καπνιστές…».

www.healthview.gr : Από τις μελέτες που προαναφέρατε, προκύπτουν σημαντικά στοιχεία και για τους «χρόνους επιβίωσης» μετά από ένα έμφραγμα. Το πόσο σύντομα, δηλαδή, θα το αντιμετωπίσουμε…

Χριστόδουλος Στεφανάδης : «…Όντως. Η έγκαιρη άφιξη σε Νοσηλευτικό ίδρυμα που θα είναι σε θέση να προσφέρει την απαραίτητη θεραπεία επαναιμάτωσης, θρομβόλυση ή πρωτογενή αγγειοπλαστική, είναι καθοριστικός παράγοντας στην αντιμετώπιση των ασθενών. Δυστυχώς, όμως, οι μελέτες έδειξαν ότι στη χώρα μας μόνο το 55% των ασθενών φτάνουν εντός τριών ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων, χρονικό διάστημα κρίσιμο για το καλύτερο αποτέλεσμα των θεραπευτικών παρεμβάσεων. Η έγκαιρη προσέλευση και αντιμετώπιση δεν μειώνει μόνο τη θνητότητα στην οξεία φάση αλλά βελτιώνει και τη μακροχρόνια πρόγνωση των ασθενών. Υπολογίζουμε, λοιπόν, ότι εάν όλοι οι ασθενείς προσέρχονταν στο νοσοκομείο εντός τριών ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων, θα καταφέρναμε να σώσουμε 330 ανθρώπους σε ετήσια βάση…».

www.healthview.gr : Θα αρκούσε μια θρομβόλυση ή θα προτιμούσατε τη διενέργεια αγγειοπλαστικής στο σύντομο αυτό διάστημα των τριών ωρών;

Χριστόδουλος Στεφανάδης : «…Φυσικά και θα προτιμούσα την αγγειοπλαστική. Απαιτείται, όμως, η ύπαρξη κατάλληλου αιμοδυναμικού εργαστηρίου σε κάθε Νοσοκομείο. Η δυνατότητα αυτή είναι διαθέσιμη σε μικρό μόνο αριθμό των ασθενών τόσο στη χώρα μας όσο και στις περισσότερες χώρες του Δυτικού κόσμου. Μόνο 8.9% των ασθενών υποβάλλονται σε πρωτογενή αγγειοπλαστική έναντι 50.2% που, τελικά, υποβάλλονται σε θρομβόλυση μετά από οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου. Όπως και να ‘ χει, όμως, η πρόγνωση των ασθενών που λαμβάνουν μια εκ των δύο θεραπειών είναι πολύ καλή και το ποσοστό θανάτου είναι μικρότερο από 5%…».

www.healthview.gr : Το δίλημμα που έχουν αρκετοί καρδιολόγοι είναι…ασπιρίνη ή στατίνες. Εσείς, Τί απ΄ τα δύο θα συστήνατε για τη στεφανιαία νόσο;

Χριστόδουλος Στεφανάδης : «…Εδώ και λίγα χρόνια οι τυχαιοποιημένες μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση των φαρμάκων που μειώνουν τη χοληστερόλη, δηλαδή οι στατίνες, βελτιώνουν την πρόγνωση των ασθενών μετά από οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, ιδιαίτερα αν η κακή χοληστερόλη πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα ( μικρότερη από 80 mg%). Οι μελέτες μας έδειξαν ότι τόσο οι ασθενείς που έλαβαν στατίνες από την πρώτη ημέρα της νοσηλείας τους όσο και αυτοί που ήταν ήδη σε αγωγή με υπολιπιδαιμικά φάρμακα όταν υπέστησαν το έμφραγμα έχουν πολύ καλύτερη πρόγνωση.

Απεναντίας, οι ασθενείς που παθαίνουν έμφραγμα ενώ βρίσκονται ήδη σε αγωγή με αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα (κυρίως ασπιρίνη) φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου. Οι μηχανισμοί που εξηγούν αυτή την παρατήρηση δεν είναι επακριβώς γνωστοί αλλά πιθανώς σχετίζονται με το φαινόμενο της αντοχής στη δράση των αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων που παρουσιάζει ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών με στεφανιαία νόσο…».