Ο Ροκ Χάντσον (17 Νοεμβρίου 1925 – 2 Οκτωβρίου 1985) ήταν Αμερικανός ηθοποιός. Ένας από τους πιο δημοφιλείς αστέρες του κινηματογράφου της εποχής του, είχε μια καριέρα στον κινηματογράφο που διήρκεσε περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Ένας εξέχων καρδιοκατακτητής στη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ, έγινε σταρ με το ρόλο του στο Magnificent Obsession (1954), ακολουθούμενο από το All That Heaven Allows (1955) και το Giant (1956), για το οποίο έλαβε υποψηφιότητα για το Όσκαρ για Καλύτερος ηθοποιός.
Ο Χάντσον βρήκε επίσης συνεχή επιτυχία με μια σειρά από ρομαντικές κωμωδίες με συμπρωταγωνίστρια την Ντόρις Ντέι: Pillow Talk (1959), Lover Come Back (1961) και Send Me No Flowers (1964). Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι ταινίες του περιελάμβαναν Seconds (1966), Tobruk (1967) και Ice Station Zebra (1968). Δυσαρεστημένος με τα σενάρια ταινιών που του προσφέρθηκαν, ο Χάντσον στράφηκε στην τηλεόραση και έγινε επιτυχία, πρωταγωνιστώντας στη δημοφιλή σειρά μυστηρίου McMillan & Wife (1971–1977). Ο τελευταίος του ρόλος ήταν ως guest star στην πέμπτη σεζόν (1984–1985) της σαπουνόπερας ABC Dynasty, μέχρι που η ασθένεια που σχετίζεται με το AIDS τον κατέστησε αδύνατο να συνεχίσει.
Χωρίς να το ξέρει το κοινό, ο Χάντσον διαγνώστηκε με HIV στις 5 Ιουνίου 1984, τρία χρόνια μετά την εμφάνιση της πρώτης ομάδας συμπτωματικών ασθενών στις ΗΠΑ και μόνο ένα χρόνο μετά την αρχική αναγνώριση από τους επιστήμονες ότι ο HIV προκαλεί AIDS. Τους επόμενους αρκετούς μήνες, ο Χάντσον κράτησε μυστική την ασθένειά του και συνέχισε να εργάζεται ενώ, ταυτόχρονα, ταξίδευε στη Γαλλία και σε άλλες χώρες αναζητώντας θεραπεία – ή τουλάχιστον θεραπεία για να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου.
Στις 16 Ιουλίου 1985, ο Χάντσον πήγε με την παλιά του φίλη Ντόρις Ντέι για μια συνέντευξη Τύπου στο Χόλιγουντ ανακοινώνοντας την έναρξη της νέας της τηλεοπτικής εκπομπής Doris Day’s Best Friends στην οποία ο Χάντσον βιντεοσκοπήθηκε να επισκέπτεται το ράντσο του Ντέι στο Κάρμελ της Καλιφόρνια, λίγες μέρες νωρίτερα. Φαινόταν αδύναμος και η ομιλία του ήταν σχεδόν ασυνάρτητη. κατά τη διάρκεια του τμήματος, ο Χάντσον μιλούσε ελάχιστα, με το μεγαλύτερο μέρος να αποτελείται από την Ντέι και τον Χάντσον που περπατούσαν καθώς η ηχογράφηση του Ντέι του “My Buddy” έπαιζε στο παρασκήνιο, με τον Χάντσον να σημειώνει ότι είχε κουραστεί γρήγορα. Η εμφάνισή του ήταν αρκετή σοκ που η επανένωση μεταδόθηκε επανειλημμένα σε εθνικές εκπομπές ειδήσεων εκείνο το βράδυ και για τις επόμενες μέρες. Τα μέσα ενημέρωσης έκαναν εικασίες για την υγεία του Χάντσον. Ο Ντέι αργότερα αναγνώρισε: “Ήταν πολύ άρρωστος. Αλλά μόλις το έβγαλα και βγήκα έξω και τον αγκάλιασα και του είπα “Χαίρομαι που σε βλέπω”.
Δύο μέρες αργότερα, ο Χάντσον ταξίδεψε στο Παρίσι της Γαλλίας για έναν ακόμη κύκλο θεραπείας. Αφού ο Χάντσον κατέρρευσε στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο Ritz στο Παρίσι στις 21 Ιουλίου, ο δημοσιογράφος του Ντέιλ Όλσον δημοσίευσε μια δήλωση υποστηρίζοντας ότι ο Χάντσον είχε ανεγχείρητο καρκίνο του ήπατος. Ο Όλσον διέψευσε τις αναφορές ότι ο Χάντσον είχε AIDS και είπε μόνο ότι υποβαλλόταν σε εξετάσεις για «όλα» στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Παρισιού. Όμως, τέσσερις μέρες αργότερα, στις 25 Ιουλίου 1985, ο Γάλλος δημοσιογράφος του Hudson, Yanou Collart, επιβεβαίωσε ότι ο Χάντσον είχε όντως AIDS. Ήταν μεταξύ των πρώτων επικρατέστερων διασημοτήτων που είχαν διαγνωστεί με την ασθένεια.
Ο Χάντσον πέταξε πίσω στο Λος Άντζελες στις 30 Ιουλίου. Ήταν τόσο αδύναμος που απομακρύνθηκε με φορείο από το Boeing 747 της Air France που είχε ναυλώσει, στο οποίο αυτός και οι ιατροί του ήταν οι μόνοι επιβάτες. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο Ιατρικό Κέντρο του UCLA, όπου πέρασε σχεδόν ένα μήνα υποβάλλοντας σε περαιτέρω θεραπεία. Βγήκε από το νοσοκομείο στα τέλη Αυγούστου 1985 και επέστρεψε στο σπίτι του στο Beverly Crest του Λος Άντζελες για ιδιωτική φροντίδα σε ξενώνα.
Γύρω στις 9:00 το πρωί της 2ας Οκτωβρίου 1985, ο Hudson πέθανε στον ύπνο του από επιπλοκές που σχετίζονται με το AIDS στο σπίτι του στο Beverly Crest σε ηλικία 59 ετών, λιγότερο από επτά εβδομάδες πριν από τα 60α γενέθλιά του. Ο Χάντσον ζήτησε να μην γίνει κηδεία. Το σώμα του αποτεφρώθηκε ώρες μετά τον θάνατό του και ένα κενοτάφιο αργότερα καθιερώθηκε στο νεκροταφείο Forest Lawn στο Cathedral City της Καλιφόρνια. Οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο κανάλι μεταξύ Wilmington, Los Angeles και Santa Catalina Island.
Η αποκάλυψη της διάγνωσης του AIDS του Χάντσον προκάλεσε ευρεία δημόσια συζήτηση για την ομοφυλοφιλική του ταυτότητα. Στο Logical Family: A Memoir, ο ομοφυλόφιλος συγγραφέας Armistead Maupin, ο οποίος ήταν φίλος του Χάντσον, γράφει ότι ήταν το πρώτο άτομο που επιβεβαίωσε στον Τύπο ότι ο Hudson ήταν ομοφυλόφιλος το 1985. Ο Maupin εξηγεί ότι το είπε στον Randy Shilts of the San Francisco Chronicle και ότι ενοχλήθηκε που ο παραγωγός Ross Hunter, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος, το διέψευσε. Στο τεύχος του στις 15 Αυγούστου 1985, το περιοδικό People δημοσίευσε μια ιστορία που συζητούσε την ασθένειά του στο πλαίσιο της σεξουαλικότητας του. Το σε μεγάλο βαθμό συμπαθητικό άρθρο περιλάμβανε σχόλια από συναδέλφους του show business όπως η Angie Dickinson, ο Robert Stack και η Mamie Van Doren, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι γνώριζαν για την ομοφυλοφιλία του Hudson και εξέφρασαν την υποστήριξή τους σε αυτόν. Εκείνη την εποχή, το People είχε κυκλοφορία πάνω από 2,8 εκατομμύρια και, ως αποτέλεσμα αυτής και άλλων ιστοριών, η ομοφυλοφιλία του Hudson έγινε πλήρως δημόσια. Η αποκάλυψη του Hudson είχε άμεσο αντίκτυπο στην ορατότητα του AIDS και στη χρηματοδότηση της ιατρικής έρευνας που σχετίζεται με την ασθένεια.
Λίγο μετά το δελτίο τύπου του Χάντσον που αποκάλυψε τη μόλυνση του, ο William M. Hoffman, ο συγγραφέας του As Is, ενός θεατρικού έργου για το AIDS που εμφανίστηκε στο Broadway το 1985, δήλωσε: “Αν ο Rock Hudson μπορεί να το έχει, οι καλοί άνθρωποι μπορούν να το έχουν. ασθένεια, όχι ηθική θλίψη». Την ίδια στιγμή, η Τζόαν Ρίβερς φέρεται να είπε: «Πριν από δύο χρόνια, όταν φιλοξένησα ένα επίδομα για το AIDS, δεν μπόρεσα να κάνω ένα μεγάλο αστέρι να βγει… Η παραδοχή του Ροκ είναι ένας φρικτός τρόπος για να φέρει το AIDS στο την προσοχή του αμερικανικού κοινού, αλλά με αυτόν τον τρόπο, ο Ροκ, στη ζωή του, βοήθησε εκατομμύρια στη διαδικασία. Αυτό που έκανε ο Ροκ χρειάζεται αληθινό θάρρος». Ο Morgan Fairchild είπε ότι «ο θάνατος του Rock Hudson έδωσε πρόσωπο στο AIDS». Σε ένα τηλεγράφημα που έστειλε ο Χάντσον σε ένα επίδομα για το AIDS του Χόλιγουντ, το Commitment to Life, το οποίο ήταν πολύ άρρωστος για να παρακολουθήσει προσωπικά τον Σεπτέμβριο του 1985, ο Χάντσον είπε: «Δεν είμαι χαρούμενος που είμαι άρρωστος. Μπορώ τουλάχιστον να ξέρω ότι η δική μου ατυχία είχε κάποια θετική αξία».
