Ο Ρότζερ Μπάνιστερ (23 Μαρτίου 1929 – 3 Μαρτίου 2018) ήταν Άγγλος νευρολόγος και αθλητής μεσαίας απόστασης που έτρεξε το πρώτο μίλι κάτω των 4 λεπτών.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι, ο Μπάνιστερ σημείωσε βρετανικό ρεκόρ στα 1500 μέτρα και τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Αυτό το επίτευγμα ενίσχυσε την αποφασιστικότητά του να γίνει ο πρώτος αθλητής που θα τερματίσει το μίλι σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά. Αυτό το κατόρθωμα το πέτυχε στις 6 Μαΐου 1954 στην πίστα Iffley Road στην Οξφόρδη, με τους Chris Chataway και Chris Brasher να παρέχουν τον ρυθμό. Όταν ο εκφωνητής, Norris McWhirter, δήλωσε “The time was three…”, οι επευφημίες του πλήθους έπνιξαν τον ακριβή χρόνο του Bannister, που ήταν 3 λεπτά και 59,4 δευτερόλεπτα. Είχε επιτύχει αυτό το ρεκόρ με ελάχιστη εκπαίδευση, ενώ ασκούσε το επάγγελμα του κατώτερου ιατρού. Το ρεκόρ του Μπάνιστερ κράτησε μόλις 46 ημέρες.
Ο Μπάνιστερ συνέχισε να γίνει νευρολόγος και Master του Pembroke College της Οξφόρδης, πριν συνταξιοδοτηθεί το 1993. Ως Master of Pembroke, ήταν στο διοικητικό σώμα του Abingdon School από το 1986 έως το 1993. Όταν ρωτήθηκε αν το 4λεπτο μίλι ήταν το πιο περήφανο επίτευγμά του, είπε ότι ένιωθε πιο περήφανος για τη συνεισφορά του στην ακαδημαϊκή ιατρική μέσω της έρευνας στις αντιδράσεις του νευρικού συστήματος. Ο Bannister ήταν προστάτης του MSA Trust. Διαγνώστηκε με νόσο του Πάρκινσον το 2011.
Η ιατρική του καριέρα
Αφού αποσύρθηκε από τον στίβο το 1954, ο Μπάνιστερ πέρασε τα επόμενα σαράντα χρόνια ασκώντας την ιατρική στον τομέα της νευρολογίας. Τον Μάρτιο του 1957, εντάχθηκε στο Ιατρικό Σώμα του Βασιλικού Στρατού στο Crookham, όπου ξεκίνησε τη διετή του Εθνική Υπηρεσία, με τον βαθμό του υπολοχαγού.
Η κύρια συνεισφορά του στην ακαδημαϊκή ιατρική ήταν στον τομέα της αυτόνομης ανεπάρκειας, μια περιοχή της νευρολογίας που επικεντρώνεται σε ασθένειες που χαρακτηρίζονται από την απώλεια ορισμένων αυτόματων αποκρίσεων του νευρικού συστήματος (για παράδειγμα, αυξημένος καρδιακός ρυθμός όταν στέκεται όρθιος). Τελικά δημοσίευσε περισσότερες από ογδόντα εργασίες, που αφορούσαν κυρίως το αυτόνομο νευρικό σύστημα, την καρδιαγγειακή φυσιολογία και την ατροφία πολλαπλών συστημάτων. Επιμελήθηκε το Autonomic Failure: A Textbook of Clinical Disorders of the Autonomic Nervous System με τον C.J. Mathias, συνάδελφο στο St Mary’s, καθώς και πέντε εκδόσεις του Brain and Bannister’s Clinical Neurology.
Ο Μπάνιστερ έλεγε πάντα ότι ήταν πιο περήφανος για τη συνεισφορά του στην ιατρική παρά για την καριέρα του στο τρέξιμο. Το 2014, ο Bannister είπε σε μια συνέντευξή του: «Προτιμώ να με θυμούνται για τη δουλειά μου στη νευρολογία παρά για το τρέξιμο. Αν μου προσφέρατε την ευκαιρία να κάνω μια μεγάλη ανακάλυψη στη μελέτη του αυτόνομου νευρικού συστήματος, θα το έκανα πάνω από τα τέσσερα λεπτά μίλια αμέσως. Εργάστηκα στην ιατρική για εξήντα χρόνια. Έτρεξα για περίπου οκτώ.”
