Ο Σεβέρο Οτσόα (24 Σεπτεμβρίου 1905 – 1 Νοεμβρίου 1993) ήταν Ισπανός γιατρός και βιοχημικός και μαζί με τον Άρθουρ Κόρνμπεργκ κέρδισαν το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1959 για την ανακάλυψη των μηχανισμών της βιολογικής σύνθεσης του RNA και του DNA.
Το 1933 ο Οτσόα επέστρεψε στη Μαδρίτη όπου άρχισε να μελετά τη γλυκόλυση στον καρδιακό μυ. Μέσα σε δύο χρόνια, του προσφέρθηκε η διεύθυνση του Τομέα Φυσιολογίας σε ένα νεοσύστατο Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης. Δυστυχώς, το ραντεβού έγινε ακριβώς τη στιγμή που ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος.
Ο Οτσόα αποφάσισε ότι η προσπάθεια διεξαγωγής έρευνας σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα κατέστρεφε για πάντα τις «πιθανότητές του να γίνει επιστήμονας». Έτσι, «μετά από πολλή σκέψη, η γυναίκα μου και εγώ αποφασίσαμε να φύγουμε από την Ισπανία». Τον Σεπτέμβριο του 1936 ξεκίνησαν αυτό που αργότερα ονόμασε «χρόνια περιπλάνησης» καθώς ταξίδεψαν από την Ισπανία στη Γερμανία, στην Αγγλία και τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών.
Ο Οτσόα άφησε την Ισπανία και επέστρεψε στο Ινστιτούτο Βιολογίας Kaiser Wilhelm του Meyerhof που τώρα μετεγκαταστάθηκε στη Χαϊδελβέργη, όπου βρήκε μια βαθιά αλλαγμένη ερευνητική εστίαση. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του το 1930, η εργαστηριακή εργασία ήταν «κλασική φυσιολογία», την οποία ο Οτσόα περιέγραψε ως «μπορούσε κανείς να δει τους μύες να συσπώνται παντού».
Μέχρι το 1936, το εργαστήριο του Meyerhof είχε γίνει μια από τις κορυφαίες βιοχημικές εγκαταστάσεις στον κόσμο που επικεντρωνόταν σε διαδικασίες όπως η γλυκόλυση και η ζύμωση. Αντί να μελετά τη «σύσπαση» των μυών, το εργαστήριο τώρα καθάριζε και χαρακτήριζε τα ένζυμα που εμπλέκονται στη δράση των μυών και εκείνα που εμπλέκονται στη ζύμωση της ζύμης.
