Γράφει ο Αντώνης Αγγουλές MD, PhD Χειρουργός Ορθοπεδικός, Διδάκτωρ ορθοπεδικής Ιατρικής Ιατρικής Σχολής Αθήνας, Επιστημονικός Συνεργάτης ΑΤΕΙ Αθήνας
Τα αιμοπετάλια εκτός από τη γνωστή τους ιδιότητα της συμμετοχής στο μηχανισμό της αιμόστασης και στη δημιουργία του θρόμβου διαθέτουν επίσης ένα σημαντικό αριθμό αυξητικών παραγόντων οι οποίοι διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στη διαδικασία της επούλωσης των ιστών που έχουν υποστεί κάποια βλάβη. Οι αυξητικοί αυτοί παράγοντες όπως ο ινσουλινοειδής αυξητικός παράγοντας (IGF-1), ο τροποποιητικός (TGF), ο αιμοπεταλιακός (PDGF), καθώς επίσης ο ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας των αγγείων, ο επιδερμοειδής (EGF) και ο βασικός αυξητικός παράγοντας των ινοβλαστών (b-FGF) είναι μικρά πεπτίδια τα οποία συνδέονται με υποδοχείς της κυτταρικής μεμβράνης και διεγείρουν μια σειρά βιολογικών μηχανισμών.
Έτσι τα αιμοπετάλια μέσω των πρωτεινών αυτών συμβάλλουν στην αγγειογένεση, την επιθηλιοποίηση καθώς στην κυτταρική διαφοροποίηση και την παραγωγή εξωκυττάριας ουσίας και στον πολλαπλασιασμό των ενδοθηλιακών κυττάρων και των ινοβλαστών, την παραγωγή κολλάγόνου και την ανακατασκευή των ιστών.
Η μέθοδος της ένεσης πλούσιου σε αιμοπετάλια αυτόλογου αίματος έχει χρησιμοποιηθεί με ικανοποιητικά ποτελέσματα σε μια σειρά παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος όπως η τενοντίτιδα του επιγονατιδικού τένοντα, η τενοντίτιδα του στροφικού πετάλου του ώμου και του αχίλλειου τένοντα, η έξω και έσω επικονδυλίτιδα του αγκώνα, η πελματιαία απονευρωσίτιδα, η τενοντίτιδα De Quervain, καθώς επίσης τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο σε παθήσεις του αρθρικού χόνδρου και στην οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ιδιαίτερα σε πρώιμα στάδια και σε νεότερα άτομα καθώς και σε συνδεσμικές κακώσεις της άρθρωσης.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή και περιλαμβάνει τη λήψη ποσότητας μερικών κυβικών εκατοστών αίματος από το ασθενή το οποίο στη συνέχεια φυγοκεντρείται για μερικά λεπτά. Το πλάσμα το οποίο λαμβάνεται με αυτή τη διαδικασία περιέχει συγκέντρωση αιμοπεταλίων αυξημένη κατά 3-5 φορές σε σχέση με το φυσιολογικό αίμα. Έτσι το φυγοκεντρημένο αυτό πλάσμα περιέχει επίσης και αυξημένη ποσότητα αυτόλογων αυξητικών παραγόντων τις επουλωτικές ιδιότητες των οποίων εκμεταλλεύεται η τεχνική του πλούσιου σε αιμοπετάλια ενέσιμου πλάσματος (PRP).
Το φυγοκεντρημένο αίμα υπό άσηπτες συνθήκες, συνήθως μετά από εφαρμογή μικρής ποσότητας τοπικής αναισθησίας εισάγεται με ένεση στην πάσχουσα περιοχή πχ στον τένοντα ο οποίος έχει διαγνωσθεί με χρόνια τενοντίτιδα. Η εισαγωγή του πλούσιου σε αιμοπετάλια πλάσματος μπορεί να γίνει και με τη βοήθεια μηχανήματος υπερήχων και η θεραπεία μπορεί να επαναληφθεί αλλά συνήθως απαιτούνται πολύ λίγες επαναλήψεις αφού η θεραπευτική δράση της μεθόδου είναι παρατεταμένη.
Εφόσον τηρούνται αυστηρά άσηπτες συνθήκες στην εφαρμογή της τεχνικής δεν αναφέρονται ιδιαίτερες επιπλοκές.
Αντενείξεις της μεθόδου αποτελούν η παρουσία μικροβιακής επιμόλυνσης , η αντιπηκτική αγωγή και οι διαταραχές της πηκτικότητας του αίματος του ασθενούς.
Η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για τις επόμενες από την εφαρμογή της μεθόδου μέρες ή και λίγες εβδομάδες καλό είναι να αποφεύγεται αφού θεωρείται ότι μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Αν χρειαστεί μπορούν να χορηγηθούν στόν ασθενή απλά αναλγητικά ενώ η επιστροφή στην φυσιολογική δραστηριότητα είναι προοδευτική.
