Πολλοί άνθρωποι… ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας, έχουν χρυσά δόντια. Πώς όμως προέκυψε της χρήση των θηκών γενικά; Και πώς φτιάχτηκαν τα πρώτα σφραγίσματα;
Οι θήκες είναι προσθετικά που μπαίνουν σε αδύναμα δόντια για να αποφύγουμε το σπάσιμο τους.
Η πρώτη χρήση χρυσών θηκών καταγράφηκε πριν από 4 χιλιάδες χρόνια στην Νοτιοανατολική Ασία. Και συγκεκριμένα ένα νησί των Φιλιππίνων. Το μαρτυρούν σκελετοί που βρέθηκαν εκεί και είχαν χρυσές προσθήκες στα δόντια.
Γύρω στο 700 π.Χ οι έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση οι χρυσές θήκες και στην Ιταλία… την σημερινή Τοσκάνη. Μάλιστα, οι ντόπιοι θεωρήθηκαν οι πρώτοι αισθητικοί οδοντίατροι.
Στα 1.400 οι Ευρωπαίοι άρχισαν να πειραματίζονται με νέες τεχνικές βάζοντας στα τεχνητά δόντια φίλντισι. Έβαζαν αληθινά δόντια ανθρώπων για να αντικαταστήσουν τα πεσμένα δόντια. Μια τεχνική όμως που δεν λειτούργησε αφού συχνά οι ασθενείς απέρριπταν τα μοσχεύματα.
Έτσι, το 1770 άρχισαν να φτιάχνουν δόντια από πορσελάνη τα οποία γρήγορα κυριάρχησαν ως τεχνική.
Το 1903 ο Δρ. Τσάρλς Λάντ έβαλε τις πρώτες θήκες αποκλειστικά από πορσελάνη. Μια πατέντα που είχε εφεύρει από το 1889.
Η διαδικασία της τοποθέτησης της θήκης περιλαμβάνει την εξαγωγή του δοντιού και το «χτίσιμο» του από την αρχή με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζει με καινούργιο αληθινό δόντι.
Σήμερα, οι θήκες είναι πορσελάνινες, κεραμικές και χρυσές.
