Ο Θίομπαλντ Σμιθ (31 Ιουλίου 1859 – 10 Δεκεμβρίου 1934) ήταν πρωτοπόρος επιδημιολόγος, βακτηριολόγος, παθολόγος και καθηγητής. Ο Σμιθ θεωρείται ευρέως ως ο πρώτος διεθνώς σημαντικός επιστήμονας ιατρικής έρευνας της Αμερικής.
Το ερευνητικό έργο του Σμιθ περιελάμβανε τη μελέτη της μπαμπέζωσης (αρχικά γνωστή ως πυρετός των βοοειδών του Τέξας) και τη γενικότερη επιδημιολογία των ασθενειών των βοοειδών που προκαλούνται από ασθένειες που μεταδίδονται από κρότωνες. Περιέγραψε επίσης το βακτήριο Salmonella enterica (παλαιότερα ονομαζόταν Salmonella choleraesuis), ένα είδος σαλμονέλας, που πήρε το όνομά του από τον επικεφαλής του Bureau of Animal Industry Daniel E. Salmon. Πρόσθετη εργασία στη μελέτη των φαινομένων της αναφυλαξίας οδήγησε στο να αναφέρεται ως φαινόμενο Theobald Smith.
Η συνεισφορά του Σμιθ που είναι πολύ γνωστή ακόμη και από πολλούς λαϊκούς ονομάζεται «νόμος της φθίνουσας λοιμογόνου δύναμης». Αυτό βασίζεται στη διαψευσθείσα αντίληψη ότι υπάρχει μια «λεπτή ισορροπία» μεταξύ ξενιστή και παθογόνου και ότι αναπτύσσουν μια «αμοιβαία καλοήθη σχέση» με την πάροδο του χρόνου. Αυτό ήταν το πολύ μια βάσιμη εικασία (με άλλα λόγια μια υπόθεση) και δεν έγινε ποτέ επιστημονική θεωρία, αλλά έγινε αποδεκτή ως συμβατική σοφία και ονομάστηκε ακόμη και «νόμος της φθίνουσας λοιμογόνου δύναμης». Διαψεύστηκε και αντικαταστάθηκε από το μοντέλο αντιστάθμισης, το οποίο εξηγεί ότι κάθε σχέση ξενιστή-παθογόνου πρέπει να εξετάζεται χωριστά και ότι δεν υπάρχει γενικό πρότυπο που να προβλέπει πώς θα αναπτυχθεί κάθε μία από αυτές τις σχέσεις και σίγουρα δεν υπάρχει αναπόφευκτο μειωμένη λοιμογόνο δύναμη.
Ο Σμιθ δίδαξε στο Columbian University (τώρα Πανεπιστήμιο George Washington) και ίδρυσε το τμήμα βακτηριολογίας της σχολής, το πρώτο σε ιατρική σχολή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αργότερα εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και στο Ινστιτούτο Ροκφέλερ.
