Ο Τζέιμς Πάτζετ (11 Ιανουαρίου 1814 – 30 Δεκεμβρίου 1899) ήταν ένας Άγγλος χειρούργος και παθολόγος που μνημονεύεται περισσότερο για το όνομα της νόσου του Paget και ο οποίος θεωρείται, μαζί με τον Rudolf Virchow, ως ένας από τους θεμελιωτές της επιστημονικής ιατρικής παθολογίας. Τα διάσημα έργα του περιελάμβαναν Διαλέξεις για Όγκους (1851) και Διαλέξεις για Χειρουργική Παθολογία (1853). Υπάρχουν αρκετές ιατρικές καταστάσεις που περιγράφηκαν και αργότερα ονομάστηκαν από τον Πάτζετ.
Η δουλειά του στην παθολογία ήταν εξαιρετικά σημαντική. Γέμισε τη θέση στην παθολογία που έμεινε άδεια από το θάνατο του Χάντερ το 1793. Αυτή ήταν η εποχή της μετάβασης από τη διδασκαλία του Χάντερ, η οποία παρ’ όλο το μεγαλείο της παρεμποδιζόταν από την έλλειψη του σύγχρονου μικροσκοπίου, στην παθολογία και τη βακτηριολογία του σήμερα. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Paget ήταν ότι έκανε την παθολογία να εξαρτάται, σε όλα, από τη χρήση του μικροσκοπίου, ειδικά την παθολογία των όγκων. Αυτός και ο Virchow μπορούν πραγματικά να ονομαστούν οι ιδρυτές της σύγχρονης παθολογίας. στέκονται μαζί, οι Διαλέξεις για τη Χειρουργική Παθολογία του Paget και το Cellulär-Pathologie του Virchow.
Όταν ο Πάτζετ… το 1851, ξεκίνησε την πρακτική του κοντά στην πλατεία Cavendish, έπρεπε να περιμένει μερικά χρόνια ακόμα για την επιτυχία στην επαγγελματική ζωή. Η στροφή της παλίρροιας ήρθε περίπου το 1854 και το 1858 διορίστηκε έκτακτος χειρουργός της Βασίλισσας Βικτώριας και το 1863 συνηθισμένος χειρουργός του Άλμπερτ Εδουάρδου, Πρίγκιπα της Ουαλίας. Είχε για πολλά χρόνια τη μεγαλύτερη και πιο επίπονη χειρουργική πρακτική στο Λονδίνο. Η ημερήσια εργασία του ήταν σπάνια λιγότερο από 16 ή 17 ώρες. Οι περιπτώσεις που του στάλθηκαν για τελική κρίση, με ιδιαίτερη συχνότητα, ήταν αυτές των όγκων και όλων των ειδών ασθενειών των οστών και των αρθρώσεων, και όλες οι νευρωτικές περιπτώσεις με συμπτώματα χειρουργικής νόσου. Η υπεροχή του βρισκόταν μάλλον στην επιστήμη παρά στην τέχνη της χειρουργικής, αλλά το όνομά του συνδέεται επίσης με ορισμένες μεγάλες πρακτικές προόδους. Ανακάλυψε τη νόσο του Paget του μαστού και τη νόσο του Paget των οστών (osteitis deformans), τα οποία έχουν πάρει το όνομά του. Ήταν ο πρώτος που ζήτησε την αφαίρεση του όγκου, αντί για ακρωτηριασμό του άκρου, σε περιπτώσεις μυελοειδούς σαρκώματος.
Το 1871, παραλίγο να πεθάνει από μόλυνση σε μεταθανάτιο έλεγχο και, για να ελαφρύνει το βάρος της δουλειάς του, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη χειρουργική του στο νοσοκομείο. Την ίδια χρονιά, έλαβε την τιμή της βαρονετίας του Harewood Place στην κομητεία του Middlesex. Έλαβε τιμητικό πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1874. Το 1875, ήταν πρόεδρος του Βασιλικού Κολλεγίου των Χειρουργών και εκφώνησε τον Χουντεριανό λόγο το 1877. Επίσης το 1875, εξελέγη πρόεδρος της Ιατρικής και Χειρουργικής Εταιρείας του Λονδίνου. Το 1878, εγκατέλειψε τη λειτουργία του, αλλά για οκτώ ή 10 χρόνια ακόμη, εξακολουθούσε να έχει μια πολύ βαριά συμβουλευτική πρακτική. Το 1880, έδωσε, στο Κέμπριτζ, μια αξιομνημόνευτη ομιλία για τη Στοιχειακή Παθολογία, παρουσιάζοντας την ομοιότητα ορισμένων ασθενειών των φυτών και των δέντρων με αυτές του ανθρώπινου σώματος. Τον επόμενο χρόνο, ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Ιατρικού Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο. Το 1887 εξελέγη Πρόεδρος της Παθολογικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Τον Μάιο του 1886, θεράπευσε τον Edward Crowley, πατέρα του Aleister Crowley για καρκίνο της γλώσσας. Ενημερώθηκε για εγχείρηση, αλλά ο Κρόουλι αρνήθηκε και πέθανε το επόμενο έτος.
