Ο Τζορτζ Γουάινμπεργκ (17 Μαΐου 1929 – 20 Μαρτίου 2017) ήταν Εβραίος-Αμερικανός ψυχολόγος. Επινόησε τον όρο «ομοφοβία» στη δεκαετία του 1960, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στον Τύπο το 1969.
Ο Γουάινμπεργκ γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1929 σε μια εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του, Frederick Weinberg, ήταν δικηγόρος ενώ η μητέρα του, Lillian Hyman, γραμματέας δικηγορικού γραφείου. Μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του στη γειτονιά Washington Heights του Μανχάταν.
Ο Γουάινμπεργκ αποφοίτησε από το City College της Νέας Υόρκης και συνέχισε με μεταπτυχιακό στα Αγγλικά από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης το 1951, όπου σπούδασε επίσης στατιστική στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών Courant. Στη συνέχεια κέρδισε διδακτορικό στην κλινική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Το εκτεταμένο υπόβαθρο του Γουάινμπεργκ στα μαθηματικά αντικατοπτρίστηκε στη διδακτορική του διατριβή, «Κλινική έναντι Στατιστικής Πρόβλεψης στην Ψυχολογία», και αργότερα έγραψε το εγχειρίδιο Statistics, An Intuitive Approach.
Ο Γουάινμπεργκ επινόησε τον όρο «ομοφοβία». Άρχισε να το σκέφτεται αφού θυμήθηκε ότι είχε δει την αποστροφή προς μια λεσβία φίλη ενώ ετοιμαζόταν να εκφωνήσει μια ομιλία το 1965. Η λέξη τυπώθηκε για πρώτη φορά στο Screw στις 5 Μαΐου 1969 και ακολούθησε το Time λίγους μήνες αργότερα. Οι Gay Times δήλωσαν μετά τον θάνατό του το 2017 ότι το επινόησε το 1965. Μέχρι το 1972, ο Γουάινμπεργκ εξήγησε τη χρήση του όρου στο Society and the Healthy Homosexual.
Πρότεινε ότι όσοι τρέφουν προκαταλήψεις εναντίον των ομοφυλόφιλων, και όχι οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι, πάσχουν από μια ψυχολογική ασθένεια, μια παράλογη ψυχική κατάσταση. Ο Weinberg, αν και ο ίδιος ετεροφυλόφιλος, έγινε ηγέτης στον τελικά επιτυχημένο αγώνα να αφαιρεθεί η ομοφυλοφιλία ως διαγνωστική κατηγορία από το DSM, το επαγγελματικό θεραπευτικό εγχειρίδιο. Συνέβαλε καθοριστικά στη μετατόπιση της κοινής αντίληψης για την ομοφυλοφιλία.
Το ευρέως διαβασμένο, θεμελιώδες βιβλίο του Γουάινμπεργκ το 1984, The Heart of Psychotherapy, περιέγραψε καινοτόμες θεραπευτικές μεθόδους που καταργούν την έμφαση στην προσέγγιση της παραδοσιακής θεραπείας. Αντίθετα, παρουσίασε αμέσως πρακτικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ασθενείς για να βοηθήσουν τον εαυτό τους.
