Ο Βάλτερ Φλέμινγκ (21 Απριλίου 1843 – 4 Αυγούστου 1905) ήταν Γερμανός βιολόγος και ιδρυτής της κυτταρογενετικής.
Ο Φλέμινγκ εκπαιδεύτηκε στην ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πράγας, αποφοίτησε το 1868. Στη συνέχεια, υπηρέτησε το 1870–71 ως στρατιωτικός γιατρός στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο. Από το 1873 έως το 1876 εργάστηκε ως δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Το 1876 δέχτηκε μια θέση ως καθηγητής ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου. Έγινε διευθυντής του Ανατομικού Ινστιτούτου και έμεινε εκεί μέχρι τον θάνατό του.
Με τη χρήση βαφών ανιλίνης μπόρεσε να βρει μια δομή που απορροφούσε έντονα τις βασεόφιλες βαφές, τις οποίες ονόμασε χρωματίνη. Αναγνώρισε ότι η χρωματίνη συσχετίστηκε με δομές που μοιάζουν με νήματα στον κυτταρικό πυρήνα – τα χρωμοσώματα (που σημαίνει έγχρωμα σώματα), τα οποία ονομάστηκαν έτσι αργότερα από τον Γερμανό ανατόμο Wilhelm von Waldeyer-Hartz (1841-1923). Ο Βέλγος επιστήμονας Edouard Van Beneden (1846–1910) τους είχε επίσης παρατηρήσει ανεξάρτητα. Το κεντρόσωμα ανακαλύφθηκε από κοινού από τον Φλέμινγκ το 1875 και τον Edouard Van Beneden το 1876.
Ο Flemming ερεύνησε τη διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης και την κατανομή των χρωμοσωμάτων στους θυγατρικούς πυρήνες, μια διαδικασία που ονόμασε μίτωση από την ελληνική λέξη για το νήμα. Ωστόσο, δεν είδε τον χωρισμό σε πανομοιότυπα μισά, τις θυγατέρες χρωματίδες. Μελέτησε τη μίτωση τόσο in vivo όσο και σε χρωματισμένα παρασκευάσματα, χρησιμοποιώντας ως πηγή βιολογικού υλικού τα πτερύγια και τα βράγχια των σαλαμάνδρων. Αυτά τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1878 και το 1882 στο θεμελιώδες βιβλίο Zellsubstanz, Kern und Zelltheilung (1882· κυτταρική ουσία, πυρήνας και διαίρεση κυττάρων). Με βάση τις ανακαλύψεις του, ο Φλέμινγκ υπέθεσε για πρώτη φορά ότι όλοι οι κυτταρικοί πυρήνες προέρχονταν από έναν άλλο προκάτοχο πυρήνα (επινόησε τη φράση omnis nucleus e nucleo, μετά το omnis cellula e cellula του Virchow).
Ο Φλέμινγκ είναι επίσης γνωστός για τη φιλανθρωπία του. Έτρεφε κάθε εβδομάδα όσους ήταν άστεγους, δωρίζοντας κάθε χρόνο το 20% του μισθού του σε καταφύγια αστέγων. Δίδασκε ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που ήταν πολύ φτωχά για να φοιτήσουν στο σχολείο σχετικά με τα μαθηματικά και τις επιστήμες.
Ο Φλέμινγκ αγνοούσε το έργο του Γκρέγκορ Μέντελ (1822–84) για την κληρονομικότητα, επομένως δεν έκανε τη σύνδεση μεταξύ των παρατηρήσεών του και της γενετικής κληρονομικότητας. Θα περνούσαν δύο δεκαετίες μέχρι να γίνει αληθινά αντιληπτή η σημασία του έργου του Φλέμινγκ με την εκ νέου ανακάλυψη των κανόνων του Μέντελ. Το Science Channel ονόμασε την ανακάλυψη της μίτωσης και των χρωμοσωμάτων του Φλέμινγκ ως μία από τις 100 πιο σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις όλων των εποχών και μία από τις 10 πιο σημαντικές ανακαλύψεις στην κυτταρική βιολογία.
