Ο Ξενοφών Κοντιάδης Έλληνας διδάκτορας ιατρός-χειρουργός, μία εμβληματική μορφή της χειρουργικής, Πανεπιστημιακός, καθηγητής της Χειρουργικής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, -εθνικός ήρωας που έπεσε εν ώρα ασκήσεως των καθηκόντων του στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και θεωρήθηκε η μεγαλύτερη Ελληνική επιστημονική απώλεια του πολέμου 1940-41.
Ο Κοντιάδης είχε δημοσιεύσει εκατό περίπου εργασίες και μελέτες στη Γαλλική γλώσσα, οι οποίες σχετίζονταν με τις νόσους των οστών και των αρθρώσεων, των παθήσεων των άκρων, επί της χειρουργικής του θώρακος, της κοιλίας, των παθήσεων των νεύρων και των αγγείων, επί των νόσων του ουροποιητικού συστήματος, των ανδρικών και γυναικείων γεννητικών οργάνων, ενώ άξια ιδιαίτερης μνείας είναι η διατριβή του, το 1934, δημοσιευμένη στη Γαλλική γλώσσα.
Το ξημέρωμα της Κυριακής 20 Απριλίου 1941, ανήμερα της ημέρας της Λαμπρής των Ορθοδόξων, ο Κοντιάδης χειρουργούσε με εντατικό τρόπο. Στη διάρκεια μιας επεμβάσεως το κτίριο δέχθηκε αεροπορική επιδρομή και τρεις βόμβες, που έπεσαν από ιταλικά αεροπλάνα, κτύπησαν τη νότια πλευρά του κτιρίου διέλυσαν τους χώρους του Νοσοκομείου και των υπόγειων χειρουργείων του σκοτώνοντας τον καθηγητή Κοντιάδη αλλά και τον Γενικό Αρχίατρο Γεώργιο Μαρκάκη.
