Υγεία: όταν η τρόικα βάζει “ψηλά” τον πήχη και εμείς …ακόμη “ψηλότερα”

26-12-2016

1000 ευρώ κάτω από το μέσο όρο της κατά κεφαλήν δαπάνης για την υγεία ξοδεύει  η χώρα μας σύμφωνα με έκθεση του ΟΑΣΑ το 2011, ενώ η μείωση της κατά κεφαλήν δαπάνης για την υγεία από το 2010 στο 2011 στην Ελλάδα, ήταν της τάξης του 19%.  

Στη χώρα μας έχουμε περίπου 2.600.000 ανασφάλιστους είπε ο καθηγητής πολιτικής και οικονομικών της υγείας Κυριάκος Σουλιώτης σε ημερίδα που διοργανώθηκε από το “Ελληνικό Ίδρυμα Ερευνών για τον Καρκίνο»  για τους ανασφάλιστους καρκινοπαθείς.  Σύμφωνα με τον κο Σουλιώτη και βάσει στοιχείων για τρεις κατηγορίες καρκίνου στην Αττική από την Παθολογοανατομική Εταιρεία, κάνοντας τις απαραίτητες αναγωγές των σχετικών δεικτών, το ετήσιο κόστος για τους ανασφάλιστους ασθενείς με καρκίνο του μαστού είναι 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, 300.000 για τους ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου και 300.000 για τους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα. 

Στο ζήτημα που προκύπτει εάν μπορούμε να καλύπτουμε αυτούς τους ανασφάλιστους ασθενείς η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το παράδοξο είναι ότι “ενώ η τρόικα ζητούσε από τη χώρα μας οι δαπάνες για την υγεία να περιορισθούν στο 9,1% του ΑΕΠ, εμείς τις φτάσαμε στο 5,9 του ΑΕΠ, απαντώντας στις υπερβολές του παρελθόντος  και πάλι με υπερβολές, αυτή τη φορά από την άλλη μεριά”, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κος Σουλιώτης. « Από το 2000 μέχρι το 2009 εμείς προσθέταμε κάθε χρόνο στη φαρμακευτική δαπάνη 9,9%  και τελικά φτάσαμε το 2011 το 75% των πολιτών να δηλώνει ότι έχει αδυναμία κάλυψης της επίσκεψης σε ένα γιατρό». Η απροθυμία και η αδιαφορία της χώρας μας στην καταγραφή των περιστατικών, δε δίνει τη δυνατότητα για ουσιαστική και αποτελεσματική  προσέγγιση του προβλήματος, σύμφωνα με τον κο Σουλιώτη. Στη Τσεχία αντιθέτως, από το 1977  όχι μόνο καταγράφουν τους ασθενείς τους αλλά παρακολουθούν και την εξέλιξη της ασθένειας τους, «στη χώρα μας όλες οι προσπάθειες καταγραφής προέρχονται από το ρομαντισμό ορισμένων με αποτέλεσμα  να μη μπορούμε να βρούμε λύση γιατί δε ξέρουμε ποτέ με ακρίβεια πόσο μεγάλο και ποιο είναι το πρόβλημα»

Ο κος Σουλιώτης επεσήμανε δύο ακόμη ελλείμματα που δυσχεράνουν την  αντιμετώπιση του εξαιρετικά κρίσιμου για το αξιακό μας σύστημα, θέματος των ανασφάλιστων ασθενών. Το πρώτο αφορά στην ενδυνάμωση της πρόληψης, κάτι που δε στοιχίζει ακριβά και το δεύτερο, στη λήψη μέτρων για την άρση των ανισοτήτων σχετικά με την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας. «Ποιος μάλιστα, μπορεί να μιλήσει για επιτυχία των voucher Υγείας όταν από τους 2.600.000 ανασφάλιστους εκ των οποίων οι 8 στους 10 είναι μακροχρόνια άνεργοι, οι αιτήσεις φτάνουν μόλις τις 40.000 αιτήσεις; 

Στη σημερινή συγκυρία η απάντηση στο πρόβλημα είναι καλή οργάνωση και συνένωση δυνάμεων, «εάν το κράτος σταματούσε να κρύβει την σκόνη κάτω από το χαλί θα μπορούσε να συνεργασθεί με τη βιομηχανία και  να βρει λύσεις για τους ανασφάλιστους ακόμη και με αυτά τα αδρά δεδομένα» κατέληξε ο κος Σουλιώτης. Σε κάποιες χώρες π.χ. οι εταιρείες ανέλαβαν το ποσοστό συμμετοχής του ασθενούς στο πλαίσιο της εταιρικής ευθύνης.  Θα πρέπει επίσης  επεσήμανε ο κος Σουλιώτης, να αξιολογούμε το κόστος των θεραπειών και σε σχέση με την αποτελεσματικότητα τους, αφού μια ακριβή θεραπεία, που κάνει καλά τον ασθενή, τελικά μπορεί να αποδειχθεί φθηνή και συμφέρουσα για την σύστημα υγείας. 

 Από την πλευρά της φαρμακοβιομηχανίας ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ  Κωνσταντίνος Φρουζής αναφέρθηκε στη συνεργασία φαρμακευτικών εταιρειών με τα κοινωνικά ιατρεία προκειμένου να διανέμονται φάρμακα στους ανασφάλιστους και στους άνεργους αλλά και στο οξύμωρο,  τα καινούργια φάρμακα που με «τόσες τυμπανοκρουσίες υποτίθεται ότι φέραμε στη χώρα μας, δίνοντας τους τιμή στο δελτίο τιμών του Αυγούστου, σήμερα 5 μήνες μετά να μην έχουν πάρει ακόμη τιμή αποζημίωσης. Από τη στιγμή που ένα φάρμακο δεν είναι αποζημιούμενο είναι σα να μην υπάρχει αφού ο ασθενής αδυνατεί να το πληρώσει”, υπογράμμισε ο κος Φρουζής.

«Είναι ενάντια στην κοινή λογική, ασθενείς σε άλλες χώρες με διαδικασίες fast track να καταφέρνουν να έχουν πρόσβαση σε καινούργια φάρμακα, να γίνονται καλά και στην Ελλάδα όχι. Είναι επίσης ενάντια στα οικονομικά της υγείας, να μπορείς να θεραπεύσεις ανθρώπους και να μην το κάνεις επιλέγοντας, αντί να δώσεις στους ασθενείς τα φάρμακα που χρειάζονται, να τους αφήνεις χωρίς θεραπεία να επιδεινώνεται η υγεία τους και τελικά να μπαίνουν στα νοσοκομεία, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι η νοσοκομειακή δαπάνη είναι πολύ μεγαλύτερη”.

Ο κος Φρουζής επεσήμανε το γεγονός ότι τα δραματικά αυτά ποσοστά που καταγράφει η χώρα μας στο χώρο της υγείας αφορούν το 2011 που η κατάσταση ήταν καλύτερη.  «Οι δαπάνες για την Υγεία πλέον φτάνουν μετά βίας το 4,8% ενός ΑΕΠ που είναι σε καθίζηση, γεγονός που σημαίνει ότι όχι μόνο τα οικονομικά της υγείας πυροβολούμε, αλλά ολόκληρη την οικονομία της χώρας» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ, προσθέτοντας σκωπτικά ότι εάν είχαμε υπαλλήλους στις εταιρείες μας, αυτούς που τα δρομολογούν όλα αυτά, απλώς θα τους είχαμε απολύσει.

Τις δικές τους μαρτυρίες, κατέθεσαν οι εκπρόσωποι των συλλόγων “Αγκαλιάζω” “Αλμα ζωής”, “ΚΕΦΙ”. Όλες συγκλίνουν στις δυσκολίες που γίνονται όλο και μεγαλύτερες για τους ασθενείς που παλεύουν με τον καρκίνο και πολλές φορές εκτός από την ασθένεια, έχουν να αντιμετωπίσουν τη γραφειοκρατία, ασαφείς νομοθεσίες προσχώματα στη θεραπεία τους όπως πια συμβαίνει με το πλαφόν στα φάρμακα, ενώ όσον αφορά στις περιπτώσεις των ανασφάλιστων καρκινοπαθών αυτοί επαφίενται κυρίως στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην ανθρωπιά συγκεκριμένων ανθρώπων.

Τέλος να σημειώσουμε, ότι σήμερα όπως έχει προαναγγελθεί θα μπουν τα πρώτα 7 εκατομ. από τις μίζες των εξοπλιστικών στα ταμεία του ΕΟΠΥΥ για τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Θα είναι μία ανακούφιση, τι θα γίνει όμως όταν τελειώσουν αυτά τα λεφτά, άραγε πόσους ανσφάλιστους μπορούμε να κρύψουμε κάτω από το χαλί;