Τα ακόλουθα στοιχεία – όσον αφορά ονόματα, φάρμακα, εταιρία – είναι απολύτως συγκεκριμένα, βρίσκονται στη διάθεση του Healthview, αλλά για ευνόητους λόγους δεν καταγράφονται.
Η Μ.Θ. διαγνώστηκε το 2010 με ορμονο-εξαρτώμενο καρκίνο του μαστού. Από το 2012 ο καρκίνος μετεξελίχθηκε σε μεταστατικό, στο ήπαρ. Ακολούθησε μια σειρά χημειοθεραπείες και την περασμένη Τρίτη ο ογκολόγος γιατρός που την παρακολουθεί, (σε δημόσιο Νοσοκομείο) της συνταγογράφησε το φάρμακο Χ, της εταιρίας Ψ.
Το φάρμακο Χ είναι ένα νέο ογκολογικό φάρμακο το οποίο χρειάζεται ειδική έγκριση από επιτροπή του ΕΟΠΠΥ, για να χορηγηθεί (με το καθεστώς της πρώιμης πρόσβασης). Την προηγούμενη Παρασκευή κατατέθηκαν τα απαραίτητα χαρτιά στον ΕΟΠΠΥ από όπου ενημέρωσαν ότι το φάρμακο Χ δεν βρίσκεται πια στη (θετική) λίστα αποζημίωσης, καθόσον δεν πληροί κάποια κριτήρια άρα δεν μπορεί να εγκριθεί η χορήγησή του. Η κατάσταση της ψυχολογίας της ΜΘ και των οικείων της από αυτή την εξέλιξη αν και εξαιρετικά σημαντική, ίσως είναι το λιγότερο καθόσον το φάρμακο αυτό αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για την εξέλιξη της υγείας της. Η έκπληξη επίσης του γιατρού ήταν μεγάλη, καθόσον δεν είχε προλάβει να ενημερωθεί ότι σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο (4472/2017, άρθρο 89) που ψηφίστηκε στις 19/5, τα φάρμακα που τελούν σε περίοδο προστασίας (πατέντα) και έχουν πάρει άδεια της κυκλοφορίας, αποζημιώνονται μόνο όταν πληρούν όλα τα κάτωθι κριτήρια:
- Κυκλοφορούν τουλάχιστον σε εννέα κράτη
- Αποζημιώνονται τουλάχιστον στα δύο τρίτα των κρατών που κυκλοφορούν (δηλ τουλάχιστον 6)
- Τουλάχιστον στα μισά κράτη στα οποία αποζημιώνεται υπάρχει μηχανισμός Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας (Οι χώρες αυτές είναι οι Αυστρία, Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σουηδία και Φινλανδία)
Πρόκειται για το γνωστό 9–6-3 το οποίο έχει θορυβήσει συλλόγους ασθενείς και γιατρούς, αλλά ακόμη δεν έχουν φανεί οι παρενέργειές του στην υγεία των πολιτών.
Για την ιστορία, από τον ΕΟΠΠΥ ενημέρωσαν του έκπληκτους οικείους της Μ.Θ. ότι το φάρμακο Χ συνεχίζει να χορηγείται, αλλά μόνο στους ασθενείς που ήδη το παίρνουν. Όσοι όμως θέλουν να το ξεκινήσουν τώρα, αποκλείονται από την χορήγησή του. Δηλ. «όποιος πρόλαβε τον κύριο είδε» αφού τα νέα αυτά φάρμακα είναι κατά κανόνα ακριβά! Επίσης εξήγησαν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να αλλάξει στο άμεσο μέλλον, όταν η εταιρία Ψ υποβάλλει εκ νέου αίτηση για υπαγωγή του φαρμάκου Χ στη θετική λίστα και η αίτηση αυτή εγκριθεί. Σα να λέμε, ότι πετάξανε το μπαλάκι στην εταιρία… Όμως οι εκτιμήσεις από την εταιρία τοποθετούν αυτή την προοπτική στο 2018 και χωρίς βεβαιότητα καθόσον τα κριτήρια για την έγκριση αποζημίωσης έχουν γίνει πολύ σύνθετα και δεν εξαρτώνται πια από τις εταιρίες, αλλά από την πορεία των συστημάτων αποζημίωσης και των συμφωνιών σε άλλες χώρες…
Όπως σημείωνε σε σημείωμά της η Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος (ΕΟΠΕ), στις αρχές Ιουνίου, τα νέα μέτρα είναι απαγορευτικά για την κυκλοφορία της πλειονότητας των νέων φαρμάκων στην Ελλάδα με τις συνέπειες για τη ζωή των ασθενών να είναι ανεπανόρθωτες, ειδικά των καρκινοπαθών ή των ασθενών με σπάνιες παθήσεις.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο γιατί – μέχρι να λυθεί, ελπίζουμε – το φάρμακο Χ (και τα υπόλοιπα που βρέθηκαν στο ίδιο καθεστώς) δεν μπορεί να δοθεί ούτε μέσω στης έκτακτης εισαγωγής (μέσω ΙΦΕΤ) όπως συνέβαινε παλαιότερα σε κρίσιμες περιπτώσεις.
Σε αυτό το νεκρό διάστημα η πιθανότητα να επιβαρυνθεί η υγεία πολλών ανθρώπων είναι μεγάλη. Για αυτό η ΕΟΠΕ ζήτησε από κυβέρνηση και Υπουργείο Υγείας να εξαιρέσει αμέσως από τον τελευταίο νόμο με το γνωστό 9-6-3, τους ογκολογικούς ασθενείς και τα νέα καινοτόμα ογκολογικά φάρμακα. Σημείωσε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι αυτά (τα φάρμακα) αποτελούν στις περισσότερες περιπτώσεις τη μόνη εκδοχή θεραπείας νοσημάτων που αλλιώς οδηγούν μαθηματικά στον θάνατο.
Επιφυλάσσει επίσης η ΕΟΠΕ και κριτική στους «αρμοδίους» οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι τα καινοτόμα (και κατά κανόνα ακριβά) φάρμακα μπορούν αποδεδειγμένα να επεκτείνουν σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης σε μία σειρά νοσημάτων, να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής μειώνοντας κόστη από εγχειρίσεις και νοσηλείες, αυξάνοντας παράλληλα και την παραγωγικότητα
Μπορεί λοιπόν στα χρόνια της κρίσης οι δαπάνες για την υγεία στη χώρας μας να έχουν μειωθεί σημαντικά. Μπορεί να έχουμε κατρακυλήσει στις τελευταίες θέσεις του ΟΟΣΑ στο ποσοστό του κόστους υγείας σε σχέση με το ΑΕΠ (μόνο το 5% σύμφωνα με μελέτη). Μπορεί η αύξηση του κόστους συμμετοχής των ασθενών να είναι πια καθεστώς. Μπορεί τα οριζόντια μέτρα να έχουν διαλύσει την εν γένει αγορά φαρμάκου. Όμως για όσους λαμβάνουν αποφάσεις το δικαίωμα στην υγεία θα πρέπει να είναι αναφαίρετο και τεκμηριωμένο. Στην περίπτωσή μας και αφαιρείται και δεν τεκμηριώνεται.
