Dr Δημήτρης Σταματιάδης: Έχουμε τη γνώση. Πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς.

Σταματιάδης
05-01-2021

Ο Dr Δημήτρης Σταματιάδης σχολιάζει την ανασφάλεια, τον προβληματισμό ακόμα και την αντίδραση μέρους της κοινής γνώμης αναφορικά με τα νέα εμβόλια και διαβεβαιώνει ότι ο όγκος της επιστημονικής γνώσης που υπάρχει είναι τεράστιος και επαρκής για να αισθανόμαστε ασφαλείς.

Κάθε πρωί περιμένω με ανυπομονησία να ακούσω στα νέα για τα δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίου για τον κορωνοϊό που παρασκευάζονται από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Τις δόσεις που θα μας επιτρέψουν να εξαλείψουμε αυτή τη λαίλαπα και να πάρουμε πίσω τις ζωές μας και εκείνες των παιδιών μας.

Και κάθε μέρα διαβάζω πληροφορίες και λεπτομέρειες από τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί, για τη δουλειά που κάνουν, τις τεχνικές που εφαρμόζουν, τις καινοτομίες και τις πάμπολες νίκες που πέτυχαν σε τόσο λίγο χρόνο. Και όσο ακούω, τόσο ο θαυμασμός μου μεγαλώνει για τη μόρφωση, τη γνώση, την αφοσίωση, το πάθος, την αλληλεγγύη των ανθρώπων αυτών, αλλά και την αυστηρότητα, την ακρίβεια και τελικά τον τεράστιο όγκο της δουλειάς που προσφέρουν από την πρώτη μέρα της πανδημίας. Τους φαντάζομαι να στέκονται στις μύτες των ποδιών τους πάνω στους ώμους των γιγάντων της επιστήμης, της επιστήμης της Βιολογίας, που η τύχη μου έδωσε και εμένα την ευκαιρία να σπουδάσω, και  να τρέχουν. Να τρέχουν για να σώσουν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους.

Μα θα μου πείτε όλοι αυτοί καλοπληρώνονται από τις φαρμακευτικές εταιρείες που θα βγάλουν κέρδος από αυτή την ιστορία.

Ναι, πληρώνονται για τη γνώση και την εμπειρία τους, για τα πολλά χρόνια των σπουδών τους, για τη σκληρή δουλειά τους και τους κινδύνους που αψηφούν συνεχώς καθώς πολλοί από αυτούς δεν σταμάτησαν ούτε μέρα να εργάζονται μέσα στις άβολες προστατευτικές στολές τους. Μια ημέρα κάποιος μου εξήγησε πως χρειάζεται 30 λεπτά για να πάει στην τουαλέτα λόγω της πολύπλοκης διαδικασίας για να βγάλει τη στολή του. Γιατί η κοινωνία αποδέχεται να ανταμείψει εκείνο που είναι χρήσιμο για την επιβίωσή της.

Φοβόμαστε τις νέες τεχνολογίες;

Το καινούργιο και το άγνωστο; Δεν χρειάζεται. Να φοβόμαστε την άγνοια, το σκοταδισμό, τις φήμες. Να φοβόμαστε εκείνους που τις διαδίδουν χωρίς να έχουν την παραμικρή γνώση. Να φοβόμαστε τον παράλογο φόβο. Όταν είμαστε νέοι κάναμε εμβόλια φτιαγμένα με «πρωτόγονες» για το σήμερα μεθόδους χωρίς να το σκεφτούμε ούτε στιγμή, γιατί είχαμε κατά νου την αρρώστια που καταπολεμούσαν. Τότε κάποιοι από μας, ίσως είχαμε δει ανθρώπους με πολιομυελίτιδα ή με ευλογιά.

Νομίζουμε πως δεν έχουμε αρκετά στοιχεία για να αποφασίσουμε; Δεν έχουμε ιδέα τι πάει να πει όγκος στοιχείων. Σήμερα οι κλινικές μελέτες φαρμάκων (και εμβολίων) είναι απείρως πιο τεκμηριωμένες από εκείνες της εποχής πριν 30 και 40 χρόνια για να μην πάμε πιο πίσω. Μόνο το κινητό μας τηλέφωνο επεξεργάζεται χιλιάδες φορές περισσότερα δεδομένα από το διαστημόπλοιο που πήγε τρείς ανθρώπους στη σελήνη και τους έφερε πίσω πριν μισό αιώνα και εμείς ανησυχούμε αν έχουμε αρκετά στοιχεία;  Τα στοιχεία που αφορούν τα εμβόλια προέρχονται από εκατοντάδες χιλιάδες εθελοντές, συλλέγονται από ειδικευμένους ιατρούς σύμφωνα με αυστηρά πρωτόκολλα, πολλά από τα οποία έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, και αναλύονται από ανεξάρτητες επιτροπές εμπειρογνωμόνων. Εάν τα τυπώναμε όπως παλιά θα γέμιζαν πολλά, πολλά δωμάτια ως το ταβάνι.

Οι εταιρείες θα κερδίσουν χρήματα;

Όλες οι εταιρείες έχουν ως σκοπό τους να κερδίσουν χρήματα (ονομάζεται καπιταλισμός). Αυτό που προέχει είναι το τι προσφέρουν. Και αυτό το μαθαίνεις τη μέρα που εσύ, η κάποιος από τους δικούς σου, αρρωσταίνει. Το καταλαβαίνεις όταν σου λένε πως ο παππούς σου πριν 60 χρόνια πέθανε από πνευμονία η από πέτρα στη χολή η από κάτι που ούτε καν το θεωρείς ασθένεια σήμερα. Το καταλαβαίνουν εκείνοι που ζούνε με χρόνιες ασθένειες και περιμένουν με αγωνία το φάρμακο που θα τους δώσει πίσω τη ζωή τους.

Να ‘μαστε λοιπόν πάλι εδώ στην υπαρξιακή μας ερώτηση. Πως θα πάρουμε πίσω τις ζωές μας; Δε φτάνει να εμβολιαστώ. Πρέπει να εμβολιαστείς κι εσύ. Πρέπει μαζί να σπάσουμε την αλυσίδα της μετάδοσης, την αλυσίδα που μας έχει ζώσει και όσο πάει σφίγγει. Και δεν θα μας σώσει ούτε η άρνηση, ούτε ο φόβος, ούτε η καχυποψία. Η γνώση, όπως και πριν, είναι η μόνη που μπορεί να σπάσει τα δεσμά. Αυτή που ελευθερώνει τον άνθρωπο από την προκατάληψη και του ανοίγει νέους ορίζοντες. Και έχουμε αρκετή γνώση για να νιώθουμε ασφαλείς για τις επιλογές μας ως κοινωνία.

Dr Δημήτρης Σταματιάδης, Διευθυντής έρευνας