Ο Κιτασάτο Σιμπασαμπούρο (29 Ιανουαρίου 1853 – 13 Ιουνίου 1931) ήταν σημαντικός Ιάπωνας γιατρός και βακτηριολόγος. Συνέβαλε καθοριστικά στην ανακάλυψη μεθόδου για την πρόληψη του τέτανου και της διφθερίτιδας. Ανακάλυψε στο ίδιο χρονικό διάστημα, όπως ο δρ. Αλεξάντρ Υερσέν, το μολυσματικό παράγοντα της βουβωνικής πανώλης.
Είχε προταθεί για το πρώτο βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1901 χωρίς να λάβει τελικά. Το Νόμπελ Ιατρικής απονεμήθηκε στον Έμιλ φον Μπέρινγκ.
Ο Κιτασάτο Σιμπασαμπούρο γεννήθηκε στο χωριό Ογκούνι της επαρχίας Χίγκο, στο σημερινό νομό Κουμαμότο. Όταν ήταν παιδί ήθελε να ασχοληθεί με πολεμικές τέχνες και να γίνει στρατιωτικός, επειδή είχε καταγωγή από την οικογένεια Σαμουράι, αλλά οι γονείς του τον παρότρυναν να σπουδάσουν στο ιατρικό σχολείο στο Κουμαμότο κάτω από την καθοδήγηση του καθηγητή της σχολής Constant George van Mansveldt.
Ο υπέρμαχος της αντίληψης ότι η προτεραιότητα της ιατρικής είναι η πρόληψη των ασθενειών και όχι η θεραπεία των ασθενών. Το 1884 άρχισε να εργάζεται στο Κεντρικό Γραφείο Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου Εσωτερικών. Εκεί έγινε βοηθός ερευνητής του Μασανόρι Ογκάτα, ενός καθηγητή του πανεπιστημίου του Τόκιο. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε την Torako Matsuo.
Το 1885 στάλθηκε από την ιαπωνική κυβέρνηση στη Γερμανία για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του στη βακτηριολογία και τις μολυσματικές ασθένειες. Σπούδασε υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου ερευνητή, δρ. Ρόμπερτ Κοχ στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου από το 1885 έως το 1891.
Το 1889 δημοσίευσε μία μελέτη για την καλλιέργεια του αναερόβιου βακτηρίου Clostridium chauvoei και μία άλλη μελέτη για το βακτήριο, που προκαλεί τον τέτανο. Κατάφερε να επιτύχει την πρώτη καθαρή καλλιέργεια του κλωστηριδίου του τετάνου (Clostridium tetani). Το 1890 μαζί με τον δρ. Έμιλ φον Μπέρινγκ παρουσίασαν μία για την εκτίμηση της ανοσίας απέναντι στη διφθερίτιδα και τον τέτανο. Με τη μελέτη αυτή έθεσε τα θεμέλια του κλάδου της ανοσολογίας και απέδειξαν ότι ο ορός αίματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία μολυσματικών ασθενειών για την ανάπτυξη ανοσίας σε αυτές τις ασθένειες.
Δημιούργησε αντιτοξίνες για τη διφθερίτιδα και τη νόσο του άνθρακα.
Εκτός από την ανακάλυψη του μολυσματικού παράγοντα της βουβωνικής πανώλης, ο Κιτασάτο Σιμπασαμπούρο ασχολήθηκε με την ανάπτυξη μεθόδων αποφυγής εξάπλωσης της ασθένειας, όπως η απομόνωση των ατόμων, η επιβολή καραντίνας σε μολυσμένους ασθενείς, η βελτίωση του αποχετευτικού συστήματος και του πόσιμου νερού. Ήταν υπέρμαχος της άποψης ότι κάθε οικογένεια έπρεπε να έχει γάτες ως κατοικίδια, γιατί η βουβωνική πανώλη διαδιδόταν με τους αρουραίους.
