Επειδή δεν μου αρέσουν οι ασκήσεις με ονοματεπώνυμο θέλω το άρθρο αυτό να το αφιερώσω σε όλους εκείνους τους επιστήμονες (φυσιολόγους, ιατρούς, ανατόμους, κινησιολόγους, φυσικοθεραπευτές, γυμναστές, διαιτολόγους, ψυχοθεραπευτές), οι οποίοι έδωσαν, δίνουν και θα δίνουν τις μάχες τους στην αξιολόγηση της ανθρώπινης λειτουργίας, στη πρόληψη των τραυματισμών, στην αποκατάσταση των τραυματισμών, στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, στην ψυχική ισορροπία και στη νοητική μεγιστοποίηση .
Ως Έλληνας , νιώθω βαρύ το χρέος μου απέναντι στους ανθρώπους που πλαισίωναν τους θρυλικούς νικητές των ιερών πανελλήνιων αγώνων της αρχαίας Ελλάδας. Οι μέθοδοι , οι τεχνικές και οι ασκήσεις πέρασαν στο αίμα μας και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά σαν το χρώμα του δέρματος μας, σαν το σχήμα των ματιών μας , σαν το επιφώνημα στη λύπη και στη χαρά μας. Η ιστορία των ασκήσεων και των μεθόδων βελτίωσης της ψυχοσωματικής λειτουργίας του ανθρώπου δεν ξεκινά για τους Έλληνες ούτε πρίν από 70 χρόνια( εποχή που αναπτύχθηκε στην Αμερική η μέθοδος πιλάτες από τον εμπνευστή της Joseph H. Pilates), ούτε από την εποχή πού αναπτύχθηκε η Σουηδική γυμναστική, ούτε από την εποχή της Jane Fonda. Η άσκηση στην Ελλάδα βασίσθηκε στις κορυφαίες αντιλήψεις για το παν μέτρον άριστον και το νους υγιής εν σώματι υγιή, έτσι αναπτύχθηκε, εφαρμόσθηκε και μεταβιβάσθηκε γονιδιακά στους τωρινούς επιστήμονες που πλαισιώνουν τους ασκούμενους.
Ο έλεγχος του σώματος
Ο κατάλληλος επιστήμονας είναι εκείνος που οφείλει πρώτα από όλα να αξιολογήσει ορθά τον ασκούμενο και κατόπιν να: βελτιώσει την θέση του σώματος κατά την όρθια στάση, την ποιότητα της κίνησης, την αντανακλαστική αντίδραση σε απρόβλεπτες φορτίσεις, τον συνειδητό και ασυνείδητο νευρομυϊκό έλεγχο, τον έλεγχο της αναπνοής, τον έλεγχο του συμπλέγματος οσφύος-λεκάνης-ισχίων (κεντρικό τμήμα σώματος), την ισόρροπη μυϊκή δράση, την δύναμη, την ευκαμψία και την καρδιοαναπνευστική αντοχή . Για τους σκοπούς αυτούς οφείλει να γνωρίζει , να ενδιαφέρεται αληθινά για τον ασκούμενο και να είναι πειστικός. Μέθοδοι και τεχνικές υπάρχουν πολλές. Για κάθε ασκούμενο υπάρχουν εξειδικευμένες ασκήσεις, οι οποίες προκύπτουν μετά από την σωματική του αξιολόγηση. Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχουν βασικές παράμετροι όπως το επίπεδο των ασκήσεων, η ένταση, η διάρκεια, η συχνότητα, το διάλλειμα, ο συνολικός όγκος, ο ρυθμός εκτέλεσης και η ταχύτητα εφαρμογής . Στόχος είναι ο ασκούμενος μέσα από τα προπαρασκευαστικά στάδια των ασκήσεων με συνειδητό έλεγχο να μπορεί να ελέγχει το σώμα του ασυνείδητα στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Το όμορφο σώμα είναι αυτό που οι πιο πολλές γυναίκες θέλουν όταν αρχίζουν την άσκηση. Δέρμα σφιχτό και λαμπερό, πόδια λεπτά, λεκάνη στενή, στήθος πλούσιο και σφιχτό, χέρια λεπτά και ομοιογενή, κοιλιά επίπεδη, καλή αντοχή και ευκαμψία. Σε όλα αυτά τα θέλω δεν γίνεται να απαντήσεις με ένα και μόνο ονοματεπώνυμο ως μεθοδολογία άσκησης. Πρέπει να αξιολογήσεις, πρέπει να συνδυάσεις μεθόδους και τεχνικές και πρέπει να συνεργασθείς άριστα και μακροχρόνια με τον ασκούμενο πάνω σε κλιμακωτά διαβαθμισμένο πρόγραμμα. Κολύμβηση, παιχνίδια, χορός, αναρρίχηση, πεζοπορία, σκι, τρέξιμο, ιππασία, γκολφ, ιστιοπλοΐα αποτελούν μέρος του συνολικού προγράμματος. Ασφαλώς , ο ασκούμενος θα πρέπει να υιοθετήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής, με κατάλληλη διατροφή, αποφυγή των ρύπων και του τσιγάρου, 8ωρο ύπνο, μάλαξη, χαμάμ, υδρομάλαξη πιέσεως, εκδρομές και ταχτικές αποδράσεις από την καθημερινότητα. Συμπερασματικά λοιπόν , δεν είναι η μέθοδος που θα δώσει στον ασκούμενο αυτό που θέλει, αλλά η ικανότητα, η εμπειρία και οι γνώσεις του ειδικού επιστήμονα ,ο οποίος θα πείσει την ασκούμενη ή τον ασκούμενο να συνεργασθούν σχεδόν καθημερινά και για μακρύ χρονικό διάστημα.
Χρήστος Ν. Κουτσαμπέλας
φυσικοθεραπευτής- γυμναστής
