Παιδιά, σωματικά και ψυχικά υγιή, παραμένουν στα δύο παιδιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας, περιφέρονται στις κλινικές, αποκομμένα από τις καθημερινές εκπαιδευτικές ασχολίες και το οικογενειακό τους περιβάλλον, λόγω έλλειψης δομών. Πρόκειται για παιδιά τα οποία «νοσηλεύονται» στα νοσοκομεία μετά την έκδοση εισαγγελικών παραγγελιών για κατεπείγουσα παιδοψυχιατρική εκτίμηση των παιδιών, προκειμένου αυτά στη συνέχεια να μεταφερθούν σε προνοιακές δομές φιλοξενίας.
Τουλάχιστον 48 παιδιά βρίσκονται σήμερα στα νοσοκομεία Παίδων “Αγλαΐα Κυριακού” και “Η Αγία Σοφία”, και ο αριθμός διαφοροποιείται συνεχώς, δυστυχώς με ανοδική τάση. Τα παραπάνω στοιχεία παρουσίασαν οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας οι οποίοι καταδικάζουν ως καταχρηστική και μη ενδεδειγμένη πρακτική τη φιλοξενία και μακροχρόνια παραμονή υγιών παιδιών στα δημόσια Νοσοκομεία. Υπογραμμίζουν μάλιστα τις σοβαρές συνέπειες τόσο για το ίδιο το παιδί όσο και για την εύρυθμη λειτουργία των Παιδοψυχιατρικών κλινικών, οι οποίες είναι ήδη υποστελεχωμένες και με περιορισμένο αριθμό κλινών που θα έπρεπε, όπως είπαν, να είναι διαθέσιμες για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών νοσηλείας για παιδιά με ενεργή ψυχοπαθολογία.
Εξήγησαν πως τα περισσότερα περιστατικά γίνονται γνωστά μέσω καταγγελιών που υποβάλλονται απευθείας από το συγγενικό ή και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον του παιδιού ή από επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με το παιδί ή δια μέσω φορέων προς τις κατά τόπους Εισαγγελίες Πρωτοδικών.
«Έτσι παρατηρείται συχνά το φαινόμενο παιδιά, σωματικά και ψυχικά υγιή, να περιφέρονται στις κλινικές των Νοσοκομείων, αποκομμένα από τις καθημερινές εκπαιδευτικές ασχολίες και το οικογενειακό τους περιβάλλον, βιώνοντας τον θυμό, τον φόβο, την αγανάκτηση και τη θλίψη, χωρίς να αντιλαμβάνονται το λόγο για τον οποίο βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση”, ανέφεραν οι επιστήμονες.
“Η σωστή και ασφαλής για το παιδί διαδικασία προβλέπει ότι ο εισαγγελέας επικουρείται από ομάδα ειδικών και διερευνά την κατάσταση του παιδιού. Αυτό που γίνεται στην χώρα μας, είναι ο εισαγγελέας να ζητεί την απομάκρυνση του παιδιού από το πιθανά προβληματικό περιβάλλον του, θεωρώντας πως έτσι το προστατεύει, και να το στέλνει στο νοσοκομείο Παίδων για παιδοψυχιατρική και παιδιατρική εκτίμηση. Σαν να μην γνωρίζει πως στα παιδιατρικά νοσοκομεία τα παιδιά παραμένουν για μήνες. Ή σαν να μην γνωρίζουν πως από τα Νοσοκομεία τα παιδιά τοποθετούνται σε δομές τυχαία, µε αποκλειστικό γνώμονα τη διαθεσιμότητα που υπάρχει τη δεδομένη χρονική στιγμή, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες και οι εξατομικευμένες ανάγκες κάθε παιδιού”.
